Wyobraź sobie, że wchodzisz do poziomu i pierwsze, co musisz zrobić, to znaleźć broń, zanim zdążą cię obskoczyć te żywe trupy z Resident Evil: Purge Operation. Serio, shotgun i snajperka to twoi najlepsi kumple tutaj — bez nich jesteś jak biegający hamburgery bez keczupu. I tak wiesz, że po tym przerażającym sygnale, który brzmi jak alarm w banku, z każdej dziury wylatują potwory, którym nerwy ze stali nie wystarczą.
Mechanika gry opiera się na sprawnym poruszaniu się po planszy za pomocą klasycznego W A S D. Skakanie na SPACE pomaga omijać zombie, które trochę się spóźniają, a rolowanie na X to twoja tajna broń na natychmiastową zmianę położenia w momencie, gdy myślisz O nie, zaraz mnie rzucą! Ja próbowałem opanować to rolowanie, ale wychodziło mi bardziej jak walka z kaczką w kałuży – śmiesznie, ale totalnie nie na temat.
Strzelanie i celowanie to czysta sztuka precyzji. Myszka w prawej ręce pozwala ogarnąć cel niczym snajper z filmów — choć moja celność przypomina raczej bardziej te memy, gdzie postać ciągle pudłuje, mimo że stoi jak na palcach. Przeładowanie (R) jest niezbędne, chociaż przyznam, że nieraz rzucałem nosem w klawiaturę, bo zapomniałem zrobić to w porę. A interakcja z otoczeniem na F czasem przypomina szukanie pilota w kanapie – niby pod ręką, ale gdzie konkretnie? Kucanie na C, żeby ukryć się przed nadciągającymi hordami to już trochę taktyczna jazda bez trzymanki, bo one zawsze jakoś wyczują, że próbujesz zniknąć.
W Resident Evil: Purge Operation każdy błąd może skończyć się szybciej niż zrobisz GG. Ta dynamiczna mieszanka agresywnych starć i zręcznościowego parkouru na planszy naprawdę podnosi ciśnienie. Pamiętasz swoją pierwszą walkę z większą grupą? Ja ledwo zdążyłem się rolować, a myszka prawie wyleciała z ręki — i wtedy jeszcze musiałem znaleźć amunicję! Kto by pomyślał, że walka z zombie to taki odjazd?