Jeśli myślisz, że ucieczka z metra to bułka z masłem, to Metro Escape zaraz Ci udowodni, że niekoniecznie. W tej grze szukasz przedmiotów rozsianych po różnych zakamarkach wagonu, które mogą okazać się kluczem do wolności. Brzmi prosto? A jednak mechanika jest sprytnie zakręcona, bo każdy znaleziony element trzeba umiejętnie wykorzystać, żeby odblokować kolejne zagadki.
Interakcja z otoczeniem jest banalna wystarczy kliknąć lewym przyciskiem myszy i już wplątujesz się w kolejną przygodę. Naprawdę, prościej się nie da, ale uwaga czasem trzeba mieć oko na detale, bo wzory i znaki rozrzucone po metrze są jak te dziwne memy, które dopiero po kilku sekundach łapiesz. Zgadywanie, co z czym połączyć, jest jak próba ułożenia puzzli bez obrazka wciąga i irytuje jednocześnie. I serio, kto testował te zagadki? Niektóre są bardziej pokręcone niż weekendowe plany imprezowe znajomych.
A teraz najlepsze rozwiązywanie łamigłówek. To nie jest zwykłe klikanie i nudne przewijanie ekranu. Musisz analizować wzory, kombinować z przedmiotami, a czasem i trochę pogłówkować, jakbyś rozpracowywał tajny kod CIA (albo chociaż kod do WiFi u sąsiada). Pierwsze trzy zagadki ogarnąłem całkiem szybko, a potem... cóż, skończyło się na tym, że mój mózg miał dość i zaczął sugerować maybe try restarting the game?.
Podsumowując, Metro Escape to taki mały test na spostrzegawczość i cierpliwość, ale w fajnym, nieprzesadnie wymagającym stylu. Jeśli nie lubisz, gdy gra się z Tobą jak psycholog z Pacjentem Zero, to ta produkcja jest idealnym polem do treningu. Pamiętaj tylko każde kliknięcie może być tym, które odsłoni kolejny krok na drodze ucieczki. GG, a teraz do roboty i nie zgub się w metrze, dobrze?