Rogue Soul to taki trochę maraton na WarioWare, tylko że zamiast kuksańców dostajesz w łeb od przeciwników i ścigasz się z własnymi nerwami. Wcielasz się w sprytnego złodziejaszka, który zamiast spać, biegnie całą długą ulicą miasta – w sumie to nic nowego, ale hej, kto nie lubi kradzieży w biegu? Tutaj mechanika endless running nie jest nudnym wydaniem lotto, bo całość zgrabnie łączy się z typowym side-scrollerem, gdzie po drodze nie tylko skaczesz i omijasz pułapki, ale też musisz ogarnąć strategiczne użycie otoczenia, żeby wymiatać bandziorki i nie skończyć z nosem w asfalcie.
Sterowanie? Niby proste, bo klawisze strzałek i kilka dodatkowych przycisków do ataku czy ślizgu, ale uwierz – ekipa Rogue Soul chyba na siłę próbowała, żebyś miał co trenować. Mózg musi działać na full, bo wystarczy sekundowe zamyślenie i już lądujesz na kolanach przeciwnika (i nie, to nie jest romansowa scena). Płynność i responsywność kontrolerów są na tyle spoko, że czujesz się jak ninja w skórze złodzieja, tylko bez tej całej mistycznej otoczki. I tak, próbowałem zgrać te ślizgi i ataki, ale wyszła mi mieszanka bardziej przypominająca taniec na lodzie niż zręcznościową symfonię. GG, Rogue Soul, GG.
Kluczowy bajer to właśnie ten miks szybkości akcji z wymagającym platformingiem. Co chwilę pojawiają się nowe przeszkody – czasem to przeciwnicy walący pięściami jak gladiatorzy po trzech espresso, a czasem pułapki na trasie, które robią bang i już. Do tego dochodzą power-upy i specjalne umiejętności, które niby dają ci przewagę, ale często zastanawiasz się, czy bardziej nie potrzebujesz nerfa na swoje nerwy, bo tempo potrafi wykończyć nawet hardkora. No i wiadomo – ciągłe zbieranie łupów, które jest jak polowanie na skarpetki w pralce – niby proste, a jednak coś zawsze się zgubi.
Podsumowując: Rogue Soul jest dla każdego, kto lubi adrenalinę i nie boi się porządnej prędkości. Idealny mix platformówki i biegania, gdzie refleks i szybkie myślenie to twoi najlepsi kumple. A jeśli lubisz uciekać przed problemami – no cóż, tutaj to codzienność. Chociaż po kilku nieudanych próbach zastanawiasz się, czy złodziejaszek nie przesadza z treningami na siłce. Serio, kto testował te poziomy? W każdym razie – grający wracają po więcej, bo ciągle jest się czego nauczyć albo komuś wpakować pięścią w nos. Spróbuj, a przekonasz się, że uciekanie w Rogue Soul to nie jogging – to sztuka przetrwania na granicy GG.