Wchodzisz do Białego Pokoju 4 i... ups, drzwi się zatrzasnęły. Typowa sytuacja, prawda? No to mamy klasyczną ucieczkę z pokoju, ale nie taką zwykłą, gdzie klikasz wszystko na oślep, aż coś się zadziała. Tutaj mechanika interakcji działa na zasadzie lewego przycisku myszy – czyli nic skomplikowanego, ale uwaga, bo każdy klik może być początkiem wielkiej zagadki albo pułapką na nieuważnych.
Najciekawsze? To właśnie rozwijanie łamigłówek, które nie są tylko ozdobnikiem – każdy klocek w tej układance ma swoje miejsce, a znalezienie odpowiedniej kombinacji potrafi zmęczyć szare komórki bardziej niż maraton Netflixa po nieprzespanej nocy. Musisz zbierać przedmioty, łączyć je, a czasem i pomyśleć nieszablonowo (serio, kto testował tę układankę, gdzie klucz ukryty jest pod... stolikiem?!)
Co do samej logiki zagadek – to uczta dla fanów escape roomów i łamigłówek mózg na pełnych obrotach. Prawdziwy challenge dla cierpliwych, bo tu nie ma miejsca na klik-klak bezmyślność. Jeśli kiedyś próbowałeś zsynchronizować kilka kodów i kończyło się to klaśnięciem drzwią, to wiesz, o czym mówię. A jeśli nie – to przygotuj się na moment, w którym rzucisz myszką, ale... jednak wrócisz, bo satysfakcja z rozwiązania łamigłówki jest tu jak nagroda na końcu tunelu.
W sumie Biały Pokój 4 to taki cyfrowy popcorn dla umysłu – niby prosty zestaw narzędzi i mechanik: klikaj, szukaj, kombinuj, ale efekt potrafi zaskoczyć. Zwłaszcza gdy myśl, że ucieczka to kwestia złamania kilku haseł, rozbija się o rzeczywistość, gdzie każdy pionek ma swoje zasady gry. No dobra, koniec gadania – czas znaleźć te ukryte notatki i zobaczyć, czy dasz radę wyjść z tego białego boxu zanim popcorn ostygnie!