Oké, even serieus: Super Mario 64 is niet zomaar een platformer, het is DE 3D platformer waarmee alles begon. Je stapt in de schoenen van Mario, de beroemdste loodgieter ooit, die weer eens Peach moet redden want ja, Bowser is die oude slechterik weer eens met z'n klauwen in het kasteel geweest en heeft zowaar de Power Stars gejat. Niet jouw standaard kattenkwaad, want zonder die sterren is het kasteel net een open deur voor alle ellende.
Het hart van de game? Power Stars verzamelen. Maar niet zomaar een kiekje pakken, nee, elk level is een compleet eigen wereld vol springpartijen, puzzels en vijanden die je met Mario’s moves moet tackelen. En laat me je vertellen, die besturing met de N64-analogstick is zo soepel dat je bijna vergeet dat dit spel al uit '96 komt. Je kan rennen, triple jumpen (ja, drie keer achter elkaar springen Mario is een springkoning), muur-kicken en backflippen alsof je in een wervelende dansshow zit. Serieus, ik probeerde die triple jump onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is.
En dan de camera. Mensen klaagden vroeger altijd dat die in 3D platformers ingewikkeld was, maar hier heb je gewoon volledige controle. Rechts de camera draaien, omhoog, omlaag je voelt je bijna een regisseur van je eigen Mario-film. Zonder die camera was Mario’s avontuur een stuk frustrerender geweest, want die magische schilderijen die je de werelden in sleuren, zijn soms net zo warrig als mijn sokkenlade.
Wat dit spel ook zo bijzonder maakt? Die exploratie Kortom, Super Mario 64 is een tijdloze klassieker die je niet alleen een nostalgische trip geeft, maar ook nog altijd die perfecte mix levert van platforming, puzzelen en verkennen. Dit is waar het allemaal begon, en eerlijk: het voelt nog steeds fantastisch om die Power Stars te pakken en Bowser te laten zien wie echt de baas is. Klaar voor een sprong in het verleden? Mario wacht al!