Wyobraź sobie, że stoisz przed zamkiem pełnym kart i... nie, to nie jest zaproszenie do rodzinnej partii makao u cioci - to Tripeaks Castle, gdzie rzucasz się na kartowe zagadki niczym detektyw na nowy trop.
Zasada jest genialnie prosta i zarazem diabelsko wciągająca. Masz przed sobą zamkowe karty ułożone w stos – ale nie byle jak! Musisz klikać na kartę, która jest o jeden wyżej albo niżej (nie, nie ma tu miejsca na jokerów – serio, kto to wymyślił?), względem odkrytej karty na samym dole. Klik – karta znika. Klik – kolejna znika. Szybko, prosto, a jednak z nutą strategicznego majsterkowania przy myszce, bo czasem zastanawiasz się, który ruch to taki GG dla twojej kolejki.
Samo zdobywanie nowych kart to trochę jak trzymanie ręki na pulsie – klik na zamknięty stos i... bum, nowa karta na spodzie. I wtedy zaczyna się zabawa w zgadywanie: czy teraz pomaluję sobie znowu ściany frustracją, czy uda mi się wyczyścić planszę jak mistrz? No i te momenty, kiedy jesteś już prawie na mecie, a tu nagle brak ruchów. Kocham ten moment! (Kto nie kocha, niech rzuci jakimś power-upem albo po prostu kontempluje chwilę ciszy).
Btw, duża frajda jest w tym, że nie musisz przewijać exela, żeby ogarnąć, o co chodzi – wszystko podane na tacy z lekką nutą magii kartowego chaosu. Jeśli lubisz wyzwania, ale nie chcesz się wgłębiać w instrukcje dłuższe niż słownik do Scrabbla, mechanika usuwania kart o +/- 1 wartości względem ujawnionej to totalny must-play.
Czyli, mordo, chcesz szybkie partyjki, które mózg trochę rozruszają, a nie znudzą do potęgi? Tutaj jest na to patent. Ja próbowałem ogarnąć crafting – sorry, kart nie da się tu ulepszyć – ale za to wyczyszczenie całego zamku z kart? To dopiero satysfakcja!