Oké, laten we het hebben over Hobo 5, want dit is echt een gevalletje van verwacht het onverwachte binnen de side-scrolling beat-em-up wereld. Als jij net zo van die heerlijke chaos houdt, zoals in de eerdere Hobo-games, dan zit je met dit deel wel goed. Serieus, dit is een losgeslagen brawler met flinke laagjes absurde humor en... jawel, een flinke scheut sci-fi meegekregen. Wie had ooit gedacht dat de zwerver uit de straat even een intergalactisch avontuur zou krijgen? Ik voelde eerlijk gezegd een rilling toen ik m’n eerste alien-klonen tegenkwam — alsof ik in een slechte B-film was gestapt, maar dan met net iets meer knipoog dan Bruce Campbell in Evil Dead.
Je bestuurt onze rough-around-the-edges held – de Hobo – terwijl ‘ie z’n weg slaat door een alien moederschip. Waarom? Nou, aliens willen z’n kloon-meuk gebruiken om de aarde over te nemen, natuurlijk. Klaar hiervoor? Je mept, trapte en gooit met alles wat je kunt vinden om hordes buitenaardse schranzers én gekloonde fratcars te verslaan. De besturing is verrassend chill: pijltjes voor bewegen, A om te meppen of objecten op te pakken en S voor die lekkere trappen. Vooral die unlockbare combo's, met moves die je nog niet eerder zag in zo'n flauwe beat-em-up, maken het echt nostalgisch, maar toch fris. Het doet me soms denken aan die goeie ouwe Streets of Rage, maar dan met een backyard BBQ vol aliens in plaats van gangsters.
Over het algemeen voelt het spel aan als dat ene slechte lougefeestje waar je tóch blijft hangen omdat de sfeer zo bizar goed is. De humor? Ja, behoorlijk grof. Niet voor je kleine nichtje, tenzij je ‘m een goede dosis irrelevante meligheid gunt. Vrienden met wie ik het speelde, konden er ook om lachen, vooral wanneer z’n bizarre speciale aanvallen met modderige schoenen en sigaretten gekregen als wapens voorbij kwamen (heel vet, maar ook ’n beetje wtf, toch?). Ik geloof dat het zo ongeveer het volledige pakket is van wat je van de Hobo-serie mag verwachten – chaos, gekte, en een flinke scheut irrelevante irritatie.
In het begin dacht ik “meh, alweer zo’n side-scrolling brawler”, maar nu denk ik: dit spel weet z’n publiek te kietelen zonder veel poespas. Zeker als je van die vlotte, snedige gameplay houdt waarbij je constant bezig bent met het eindeloos combineren van slagen (en lachen). Als jij een perfectionistische verzamelaar bent, zoals ik, heb je genoeg uitdaging om alle rare combos en klonen te ontdekken. Plus, deze game leent zich ook voor een paar potjes met vrienden, al is het vooral solo een feestje om door de absurditeit heen te slaan.
Nee, het is geen masterpiece, maar hé, wat is dat nog tegenwoordig? Over het algemeen is Hobo 5 dé perfecte mix van kattige engine-beatdowns en onzinnige alienbonussen. Dus, trek je vieze schoenen aan, veeg die sigaret uit je mondhoek en bereid je voor om te knokken tegen buitenaardse gekken. Het is absoluut een keer wat anders dan Fortnite of Call of Duty, en dat is nou precies wat ik nodig had…