Oké, even eerlijk: Hobo 4, dat is echt zo’n actieplatformer waar je meteen zin in krijgt als je van een vet sausje humor met je beat ’em up houdt. Serieus, het is een knaller uit die bekende Hobo-serie, en eerlijk gezegd voel je ‘m al binnen een paar seconden—richt die pijltjestoetsen, smijt die coole hobo special moves eruit en bam, je bent onderweg door levels waar je bijna struikelt over vrolijk gestoorde robots en gemuteerde klojo’s die je proberen tegen te houden. En ja, allemaal in naam van die… nou ja, kwaadaardige overheid, die rare lui waar je vroeger die memes al vaak over zag. (Wie bedenkt die complottheorieën trouwens?)
Mijn eerste run was, toegegeven, een chaos. Ik sprong als een kip zonder kop overal op (serieus, waarom besef ik soms niet hoe die timing werkt?), maar na een paar levels begon het echt leuk te worden. Het vechtsysteem voelt soepel, met die flitsende combo’s die je kan maken—yes, dit is geen suf gehakkel, maar een knallende mix van knokken en ontwijken. Plus, je voelt het beetje bij beetje groeien. Power-ups verzamelen? Check. Speciale moves vrijspelen? Dubbelcheck. En die eindbazen? Die testten zelfs mijn geduld. (Iemand zei ooit dat bosses tegenwoordig te makkelijk zijn, nou niet hier hoor.)
Wat ik vooral tof vind, is die messing van stijl met knettergrappige animaties en outfits waar je U tegen zegt. Het is net alsof je naar een tekenfilm kijkt—maar met keiharde actie als ondergrond. Kan me bijna voorstellen dat een streamer als Ajax_Loopt dit oppikt en helemaal losgaat in z’n chat met “WTF, die mutant heeft drie armen?” En dat is precies waar Hobo 4 zich onderscheidt: het is actie met een dikke knipoog, maar ook met ruimte om je skills te fatsoeneren en je eigen strategie te bouwen.
In principe voelt het als die go-to titel voor als je zin hebt in een snelle, frenetieke game die niet té serieus doet. Ja, soms ben je misschien een beetje pissed omdat je vastzit (been there), maar daarna pak je de controle weer helemaal zoals het hoort. En dat verhaal, hoor — hoe Hobo tegen de overheid bant met z’n gebroken knuisten — voelt eigenlijk best herkenbaar. Misschien ligt het aan mij, maar dat maakt het spel ook gewoon … menselijk. Over het algemeen? Zeker de moeite waard als je van veelzijdige platformers houdt met een flinke dosis lol en uitdaging. Klaar voor de strijd?