Oké, dus je denkt dat je klaar bent om de wereld te redden van de ondergang? Maak kennis met Pandemicsimulator, een slimme mix van strategie en simulatie die je niet alleen laat dokteren in een pandemie, maar je ook figureert als de baas over levens, economie en politiek tegelijk. Klinkt zwaar? Dat is het ook, maar eerlijk gezegd is het juist die uitdaging die het spel zo verslavend maakt.
Ik herinner me mijn eerste run nog goed (serieus, ik had die virusuitbraak in Azië pas door toen mijn infectiecijfers al door het dak gingen, rookie moves dus). Direct voelde ik die spanning: kiezen tussen strenge quarantaines die iedereen haatte, of alles openhouden en hopen dat de economie het redt. Die storm aan emoties, gecombineerd met de realistische wereldkaart waarop je elke regio in de gaten houdt, geeft een soort ‘plague doctor meets CEO’ vibe vanuit je pc of telefoon.
Het hele concept? Hou je adem in terwijl je slim middelen verdeelt, reisbeperkingen invoert en wetenschappers het geneesmiddel laat zoeken. En geloof me, die keuzes zijn niet alleen “laten we dit proberen” – het voelt écht alsof je tussen Scylla en Charybdis zit. Soms denk je: “Ah joh, gewoon lockdown!”, maar nope, dan breekt de sociale onrust los, en die boze menigte – alsof je ineens een politiek drama in Game of Thrones leidt, maar dan met mondkapjes.
Wat ik vooral tof vind: die onverwachte twists, met mutaties die ineens om de hoek komen kijken of mensen die niet mee willen werken (‘herd immunity?’ Haha, jeetje... zo simpel is het niet). Het spel daagt je uit om niet alleen reflexmatig te reageren, maar echt vooruit te denken. Nou ja, in principe dan, want soms laat ik me verleiden tot paniekactie nummer zoveel (ik leer het nog wel).
Over het algemeen voelt Pandemicsimulator als dé perfecte blend tussen educatie en entertainment; een serieuze game die je subtiel doet nadenken over hoe fragiel ons dagelijkse leven eigenlijk is. Het heeft me stiekem een beetje doen beseffen hoe ingewikkeld zo’n wereldwijde gezondheidscrisis écht is. Het voelt alsof je midden in een aflevering van een docuserie van de NPO zit, maar dan zonder die ellenlange pauzes. Kortom, als je houdt van tactische uitdagingen, veel denkwerk en af en toe een flinke dosis stress (inclusief wat zelfveroorzaakte chaos), dan is dit jouw nieuwe obsessie.