Oké, dus Baby Hazel Snow White Story is basically alsof je je favoriete sprookje door een schattig Instagram-filter haalt en het dan ook nog eens zelf mag regisseren. Je volgt Baby Hazel, die blijkbaar niet bang is voor die enge bossen vol magische beestjes en boze koningen toppech voor die gemene koningin trouwens. Het spel is een vrolijke mix van interactieve verhaallijnen en simulatie-elementen, waardoor je lekker kunt klikken en slepen terwijl je beetje bij beetje die klassieke Snow White vibes oppikt.
Het spelmechanisme is zo simpel dat zelfs je oma het zou snappen (geen flauwe grap, ze kan echt hard gamen). Met een muisklik of een vinger-tap help je Hazel met alles van het aandoen van haar prinsessenkleedje tot het fixen van snacks voor die zeven dwergen want zonder snacks is er geen feestje, weet je nog? Oh, en tussendoor mag je ook nog wat puzzels oplossen en items verzamelen om de boze koningin te slim af te zijn. Serieus, het verzamelen van die spullen voelt soms alsof je je afstandsbediening moet vinden tussen een berg kussens: makkelijk in theorie, chaos in praktijk.
Wat ik vooral grappig vond, is hoe het interactieve gameplay zorgt dat je je echt met Hazel verbonden voelt (oké, misschien ook een beetje omdat ze onwijs cute is). Elke keer als je een taak afrondt, ontgrendel je weer een nieuwe scène en kom je dichter bij Hazels grote sprookjesbestemming en geloof me, dat houdt je wel bezig. Het is zo’n spel dat eigenlijk perfect is voor de jongere gamers onder ons, want het blijft lekker toegankelijk zonder dat je meteen een PhD in gamedesign nodig hebt.
En ja, ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is, maar hé, oefening baart kunst, of in mijn geval: GG en volgende keer beter. Dus, als je zin hebt in een relaxte game waarbij je lekker in de huid kruipt van een kleine doerak die het opneemt tegen een boosaardige koningin, dan is dit je go-to. Wie had gedacht dat babyspeelgoed zo spannend kon zijn?