Jamniczek to gra, która dosłownie wciąga jak najlepszy pies do zabawy! Wyobraź sobie, że w skórze jamnika przemierzasz urokliwe, kolorowe światy, unikając przeszkód i zbierając smakołyki. Tak, tak, dobrze słyszysz! Ta gra to jak spacer z pupilem, tylko że bez zbierania kup na trawie — chociaż, kto wie, może za tym też się kryje jakaś misja?
Na początku, kiedy odpaliłem Jamniczka, pomyślałem: Co to za gra, w której biega się jamnikiem? Ale od razu mnie zaskoczyło, jak przyjemnie się grało! Świat wypełniony był kolorami, a muzyka tak wesoła, że miałem ochotę tańczyć jak w grze tanecznej (może nie byłoby to dobrym pomysłem, bo moje ruchy przypominają raczej tańczącego robota). No to ruszamy!
Mechanika gry jest prosta jak budowa cepa. Poruszasz się, skaczesz i zwijasz w kulkę — tak, dobrze przeczytałeś, zwijasz się w kulkę! To jeden z tych momentów, kiedy czujesz, że masz supermoce, a jednocześnie przypominasz sobie, jak trudno jest wyjść z łóżka w poniedziałkowy poranek. Po drodze możesz zbierać różne przedmioty, które pomagają ci w walce z przeciwnikami. I tu wkracza humor. Wiem, że nie każda gra potrzebuje humoru, ale Jamniczek ma go w sobie tyle, że mógłby otworzyć własny kabaret!
W grze można grać zarówno solo, jak i z przyjaciółmi w trybie kooperacyjnym. I to jest właśnie to! Nic tak nie zbliża ludzi jak wspólne pokonywanie przeszkód i śmiech, gdy jedna osoba wpadnie w pułapkę… a druga wcale nie pomaga! A jeśli chodzi o mój najlepszy moment? Pewnego razu, podczas gry z moim kumplem, prawie się popłakałem ze śmiechu, gdy mój jamnik postanowił skoczyć w przepaść, a jego krzyk brzmiał jak dźwięk silnika odrzutowca. Byłem pewien, że już po nim, ale... przeżył!
Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, Jamniczek to gra, która dostarcza radości i pozwala się pośmiać. Nie można jej zignorować, zwłaszcza jeśli ktoś w pobliżu mówi, że jamnik to najfajniejsza rasa psów. Bo wiecie, może i są inne gry, w których można być potężnym czarodziejem lub superbohaterem, ale czy kiedykolwiek marzyliście o byciu jamnikiem, który ratuje świat przed nudą? Ja na pewno! O ile dobrze pamiętam, to chyba było tak...