Wyobraź sobie grę, w której ukrywanie się to nie tylko zabawa to sztuka podkręcona do absurdu na maxa. W Hide and Luig twoim jedynym zadaniem jest znalezienie tytułowego Luig’a, który najwyraźniej wziął sobie za punkt honoru chować się tam, gdzie normalny śmiertelnik nawet by nie pomyślał. Serio, jego kryjówki to mieszanka genialnej pomysłowości i lekko surrealistycznego chaosu od filiżanek po gigantyczne kaktusy (nie pytaj, jak tam wszedł).
Mechanika punkt i kliknij jest prosta, ale wciągająca niczym najlepszy serial na Netflixie. Przeszukujesz bajkowe, pełne dziwnych detali sceny, klikasz na wszystko, co wygląda choć odrobinę podejrzanie, i tu zaczyna się magia. Nasz bohater Luig jest ulotny niczym zapomniany login do szkolnej platformy znika, przenika i pojawia się w miejscach, które zmuszają do myślenia (albo przynajmniej do krótkiego zawahania). Znalazłem się w sytuacji, gdzie kliknięcie na przypadkową gałąź zakończyło się małym show, którego się zupełnie nie spodziewałem. Kto by pomyślał, że interakcje z otoczeniem mogą być tak przewrotne?
Przyznam, że eksploracja jest tu jak polowanie na pilot od telewizora po ciemku niby to tylko jedna rzecz, ale gwarantuję, że nerwy i zabawa to gwarantowane. Zawsze kończy się ała, jak to się tam zmieścił? albo czy to była wskazówka, czy tylko glitch? Twoje pazury i cierpliwość zostaną naprawdę wystawione na próbę, a odrobina humoru na kantach ukrytych scen odświeża każdą próbę znalezienia naszego ulubionego chowańca.