Oké, stel je voor: je begint je eerste werkdag op een kantoor waar iedereen lijkt te glimlachen, maar dat glimlachen voelt al snel alsof het zo van een horrorfilm set komt. Welkom bij Office Horror Story, een game die psychologische horror mixt met een snufje avontuur, allemaal verpakt in een kantooromgeving waar zelfs de koffie al sinister lijkt.
Je speelt een gloednieuwe werknemer die al snel ontdekt dat die saaie bureauruimte eigenlijk een speeltuin is voor creepy verschijnselen. Denk aan je diepste werkstress en kantoorzorgen die ineens letterlijk in je gezicht opduiken. Het verhaal trekt je mee in een trip vol isolatie en paranoïde hallucinaties die eruitzien alsof ze rechtstreeks uit de nachtmerries van elke werkende ziel komen. Serieus, wie dacht dat het verslaan van een printer die blijft vastlopen eng kon zijn? Hier doe je meer dan alleen puzzelen; je moet ook puzzelstukjes van je eigen verstand bij elkaar rapen.
De gameplay is lekker old-school, met een point-and-click interface die je toelaat om elk hoekje van het kantoor te doorzoeken en geloof me, elk hoekje heeft z’n verhaal. Je verzamelt items die je helpen verder te komen, zoals die mysterieuze sleutel die je nooit op kantoor ziet, of een USB-stick die je liever niet in je laptop steekt (want, you know, #officehorror). Het inventarisbeheer voelt alsof je een detective bent die z’n tas vol rare vondsten moet bijhouden terwijl je ook nog probeert niet gek te worden. En dan die keuze-gedreven dialogen: ze zijn niet alleen voor de show, want jouw beslissingen bepalen hoe ver je komt en spoiler alert of je geest gezond blijft of volledig de mist ingaat.
Wat Office Horror Story echt bijzonder maakt, is hoe het je laat voelen alsof je in een absurde versie van je werkweek bent beland, maar dan met demonen en onverklaarbare schaduwen. Het is dus niet zomaar een spel over een griezelig kantoor, het is een spiegel voor iedereen die ooit gedacht heeft: “Is dit alles wat werk is?” Eerste keer dat ik die eindbaas, eh, stressmanifestatie zag, dacht ik bijna dat mijn toetsenbord eraan ging. En ja, er zit een diepere laag in dit alles sociale satire verpakt in een horrorjasje. GG, corporate life!