Oké, stel je voor: je bent op een speelplaats waar het vrolijke gelach is vervangen door het gesis van iets wat je liever niet wilt tegenkomen. Jawel, dat is Playtime Horror Monster Ground voor je. Deze online horrortrip mixt survival, verkenning en puzzels op zo’n manier dat je hersenen én je hartslag in een continue rollercoaster zitten. Ik probeerde de eerste puzzel op te lossen zonder te schreeuwen spoiler: dat ging niet helemaal zoals gepland.
Het spelmechanisme draait vooral om stealth en het slim omgaan met je omgeving. Denk aan sluipen tussen kapotte schommels en sinistere knuffels terwijl je probeert niet op te vallen voor die creepy monsters die altijd nét iets te dichtbij lijken te zijn. En over dichtbij gesproken: er is een angstmeter die je precies vertelt hoe hard je bijna in je broek plast monsters in de buurt? Oh ja, dan knalt de spanning door het dak. Het is alsof je favoriete horrorfilm ineens een VR-ervaring wordt, maar dan zonder popcorn.
Verder is er een flinke dosis puzzeloplossing waar je niet eventjes met een Google-hulpje vanaf komt (serieus, wie heeft dit getest?). Je moet allerlei objecten verzamelen die je helpen om nieuwe delen van het speelterrein te ontgrendelen en tegelijkertijd stukjes van een duister verhaal bij elkaar rapen. Het verzamelen van die items is soms net zo’n uitdaging als het zoeken naar je sleutels op maandagochtend altijd net niet waar je ze verwacht. En ja, ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is.
De controls zijn gelukkig lekker intuïtief: gewoon WASD om rond te lopen, muis om te kijken en dingen aan te klikken. Plus, je kunt alles aanpassen als je je vingers liever anders wilt laten dansen over het toetsenbord (handig voor als je net als ik wil dat iets minder lomp aanvoelt). Het maakt het toegankelijk, ook als je normaal alleen maar ‘klik en shoot’ gewend bent en nu ineens moet denken oeps.
En dan even eerlijk: wie had gedacht dat een duistere speelplaats met kapotte speeltuigen zo OP kon zijn in het opbouwen van spanning? Elke keer weer die eerste confrontatie met een monster, waarbij ik dacht “Oké, tijd om te rennen” maar natuurlijk struikelde over een virtuele steen. GG horror, GG.