Tankwars.io to gra, która z pewnością przypadnie do gustu fanom intensywnych bitew i strategii na żywo. Wyobraź sobie, że jesteś w czasie drugiej wojny światowej, wciśnięty w metalową puszkę na gąsienicach, a Twoim zadaniem jest zniszczenie przeciwników, którzy także chcą się z Tobą zmierzyć. To jakby wziąć swoją ulubioną grę akcji i dodać do niej odrobinę multiplayerowego szaleństwa, co sprawia, że gra jest wciągająca jak ciepła herbata w zimowy wieczór.
Kiedy pierwszy raz uruchomiłem Tankwars.io, poczułem dreszczyk emocji, gdy mój mały czołg zaczął się poruszać po zapełnionym wrogami polu bitwy. To było jak ze snu o rywalizacji, gdzie każdy ruch liczy się podwójnie, a każda kula, którą wystrzelisz, może być tym, co przesądzi o zwycięstwie lub porażce. Generalnie, sama mechanika jest prosta, ale w praktyce to zupełnie inna bajka. Jak mawiają memy, easy peasy, lemon squeezy – ale nie daj się zwieść! Bo wcale tak nie jest!
W grze możesz wybierać spośród różnych trybów. Od klasycznych bitew PvP, gdzie walczysz z innymi graczami, po tryb kooperacji, w którym możesz zjednoczyć siły ze znajomymi. A jeśli chodzi o ilość graczy? Możesz bawić się z kilkoma znajomymi, co sprawia, że każda rozgrywka jest innym doświadczeniem. Czasami nawet miałem wrażenie, że mój przyjaciel grał bardziej dla żartów, niż dla wygranej, co doprowadzało mnie do szału, ale cóż, to właśnie ta zabawa!
Muzyka w tle i dźwięki wystrzałów są tak realistyczne, że czułem się, jakbym naprawdę brał udział w bitwie. Co prawda, czasami miałem ochotę wyłączyć dźwięk, bo niektóre dźwięki były jakby z innej epoki, ale to drobiazg. Z początku myślałem, że Tankwars.io to kolejna gra typu zabij czas, ale teraz uważam, że to znacznie więcej. To gra, która potrafi wciągnąć i zatrzymać na dłużej, nawet jeśli tylko przez chwilę.
Dlatego, gotowy na to, by stać się królem pola bitwy? Wsiadaj do swojego czołgu, wybierz strategię i... do dzieła! Jak mawiają w branży gier, let's get this party started! Może na końcu wyjdziesz z tego z tytułem mistrza, albo przynajmniej z uśmiechem na twarzy. A może z obu? Hmm, o ile dobrze pamiętam...