Wyobraź sobie, że jesteś strażnikiem w muzeum ale nie takim zwykłym, co tylko siedzi i udaje, że pilnuje eksponatów. Wręcz przeciwnie, w SuStainable wcielasz się w rolę czujnego ochroniarza, który ma za zadanie powstrzymać ekofanatyków przed przemianą w ekipę demolującą dzieła sztuki. No dobra, może nie brzmi to jak misja marzeń, ale hej, ktoś musi zachować sztukę dla potomnych, prawda?
Mechanika gry kręci się wokół przeszukiwania sal wystawowych całe muzeum jest jak wielka plansza, pełna zakamarków, gdzie można znaleźć wskazówki i przedmioty. I tutaj zaczyna się zabawa: biegasz na WASD jak szalony, próbując zorientować się, gdzie ten przeklęty kubeł farby się schował, zanim nasz eko-antybohater zdąży zostawić swój artystyczny ślad. Co fajne, interakcje z przedmiotami nie są tylko klikanie i zbieranie trzeba dobrze pościągać każdy gumowy fragment, niczym szukanie pilota pod poduszką, które zawsze kończy się eksplozją śmiechu albo frustracji.
A gdy już zlapiesz podejrzanego na gorącym uczynku (czyt. paintball na wystawie), zaczyna się prawdziwe show interrogacja. Tylko nie myśl, że to zwykłe kliknięcie “szczera prawda” albo “kłamstwo”. Tutaj każda twoja decyzja może zmienić bieg historii czasem nie masz pojęcia, czy torturowanie słownie działa lepiej niż dobry oldschoolowy nerwowy wgląd. I serio, pamiętam moją pierwszą próbę chyba moja klawiatura dostała prawie w hełm, bo na ostatnią sekundę trzeba było wykombinować, jak zagiąć podejrzanego. GG WP, moderne muzea!
Aha, i jeszcze mały trick jak już się totalnie pogubisz, prawym przyciskiem możesz sobie odpalić podpowiedzi. Mało OP, ale czasem przydaje się bardziej niż dodatkowa kawa podczas maratonu gier. Ogólnie “SuStainable” gra się jak szybka, nerwowa partia w detektywa, gdzie wprawdzie akcji wielkiej nie ma, ale napięcie towarzyszy ci jak shadow w LoLu może ukryty, ale zawsze gotowy na skok.