Geometria to gra, która zabierze cię w niesamowitą podróż przez świat kształtów i kolorów. Wyobraź sobie, że jesteś w wirtualnym laboratorium, gdzie wszystko jest płaskie jak twoje życie towarzyskie po ostatnim LANie. Ale nie daj się zwieść, bo te jedno- i wielowymiarowe kształty skrywają w sobie tyle tajemnic, że czasami można poczuć się jak Sherlock Holmes z lupą w ręku. Zaczynasz w prostym, kolorowym uniwersum, ale szybko odkrywasz, że tu nie chodzi tylko o ładne obrazki, ale o coś znacznie większego…
Kiedy pierwszy raz uruchomiłem tę grę, byłem przekonany, że przewidzę wszystkie zagadki jak Nostradamus, ale z każdym levelem moje ego dostawało baty. Geometria wciera ci w nos, że czasem prostota jest najtrudniejsza. W sumie, kto by pomyślał, że będę tak długo myślał nad tym, jak przesunąć kwadrat o kilka centymetrów? Niezły twist, prawda?
W grze czekają na ciebie różne poziomy trudności, a każdy z nich jest jak niespodzianka w paczce chipsów – nigdy nie wiesz, co dostaniesz. Możesz grać w trybie solo, ale ja osobiście polecam zaprosić kumpli na wspólną zabawę. Współzawodnictwo w Geometrii jest jak rywalizacja na Fortnite – nie daj się zaskoczyć, bo przeciwnik może być dokładnie za rogiem… a może to tylko twoja wyobraźnia. Tak czy siak, atmosfera jest gorąca jak selfie na Instagramie po wakacjach!
Dźwięki w grze są tak realistyczne, że czułem się, jakbym skakał po klockach Lego, a nie po wirtualnych kształtach. Każdy klik, każdy ruch to eksplozja zmysłów. Ale nie oszukujmy się – czasami gra potrafi być frustrująca. Z początku myślałem, że to prosta sprawa, ale z każdym levelem… o matko, co za koszmar! Ale generalnie, gdy udało mi się przejść poziom, euforia była jak wygrana w totka.
W Geometrii znajdziesz również elementy logiczne, które przypomną ci o twoim starym nauczycielu matematyki, który wkładał ci do głowy, że figury to coś więcej niż tylko plaskacze na kartce. Teraz ja, z moim niesamowitym talentem do zapominania, muszę się zmierzyć z wszystkim, co mnie tam czeka.
Ogólnie mówiąc, Geometria to gra, która z jednej strony relaksuje, z drugiej – zmusza do myślenia. Jak to mówią, można bawić się i uczyć. I chociaż czasami miałem ochotę rzucić kontrolerem, to w końcu uświadomiłem sobie, że to tylko gra… chociaż w emocjach – czasem miałem wrażenie, że to prawdziwe życie. Czy jesteś gotowy na tę odrobinę matematycznego szaleństwa? Czas na zabawę! :)