Oké, stel je voor: een wereld opgebouwd uit blokjes waar je niet alleen gaat bouwen alsof je de volgende Minecraft-meester bent, maar ook als een soort cube-commando je stad verdedigt tegen iedereen die je wil afpakken. Dat is Cube City Wars voor je een real-time strategiegame waarin resource management en city-building een epische dans aangaan met stevige gevechten. Klinkt als een mondvol, maar geloof me, het werkt.
Je begint als baas van zo’n kubusstadje, en geloof me, het is geen simpel “gooi wat blokken hier en daar” verhaal. Nee, je moet hout, steen en metaal verzamelen ja, die standaard bouwmaterialen, maar dan net even cooler omdat ze je toekomst bepalen. Het voelt soms alsof je de afstandsbediening moet vinden onder een berg kussens: makkelijk op papier, maar in de praktijk een wervelwind van hectiek en verrassingen (serieus, wie bedacht dat resource gathering zo spannend kon zijn?).
Dan komt het leukste deel: die strategische gevechten. Je krijgt een leger met verschillende soorten units, elk met hun eigen sterktes en zwaktes. Het is een beetje alsof rock-paper-scissors maar dan met tanks en soldaten. Je moet goed nadenken wie je waar inzet, anders lig je binnen no-time met een virtueel blauwtje. En tussendoor upgrade je je gebouwen en troepen want wie houdt er nou niet van een goede buff? Je eenheid die ineens OP wordt voelt gewoon als het vinden van een cheatcode.
Oh, en die controls? Super chill. Alles gaat via een simpel point-and-click systeem, dus zelfs als je geen strategiepro bent, kan je makkelijk meedoen. Ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is maar hé, na een paar rondes lukt het je toch om die stad van je te laten groeien tot een mega cube-metropool.
En laten we eerlijk zijn, het leukste moment? De eerste keer dat je een rivaliserende factie onder vuur neemt: toetsenbord bijna door het raam, hartslag op standje turbo, en dan die overwinning GG, missie geslaagd. Cube City Wars is dus niet alleen een bouwspel, het is een kleurige, blokkerige arena waar diplomatie, oorlog en een beetje gekkigheid hand in hand gaan. Wie had dat gedacht, hè?