Oké, stel je voor: je bent een veteraan met meer littekens dan een oude kat, en Call of Ops 2 sleurt je middenin het gekkenhuis dat ‘moderne oorlogsvoering’ heet. Dit is geen ’schiet en vergeet het’-game, nee, hier krijg je een berg aan professionele uitrusting in handen die zelfs je nonkel met zijn airsoftgeweer jaloers zou maken. En ja, het voelt allemaal lekker realistisch aan alsof je letterlijk in een actieprent bent gestapt, maar dan zonder popcorn natuurlijk.
De missie? Nou, die brengt je letterlijk overal ter wereld, van de koude straten van Europa tot de zinderende woestijnen van het Midden-Oosten. Serieus, die verschillende wereldwijde locaties zorgen ervoor dat je nooit denkt: “Oh, niet weer hetzelfde mapje.” Het is alsof je een wereldreis maakt, maar dan met explosies en een wapen in je hand. Wie had dat gedacht?
En dan het klapstuk: de multiplayer. Je denkt misschien dat je een soort soloheld bent, maar hier duik je met spelers uit alle hoeken van de wereld in de strijd. Heerlijk die adrenaline wanneer je ineens die lastige vijand te slim af bent (of faalt en jezelf afvraagt waarom je toetsenbord niet gewoon protesteert). Die gevechten zijn zo intens dat je ‘even snel een potje doen’ verandert in ‘oh nee, het is 3 uur ’s nachts’.
Het gevechtssysteem is zo strak als een goed getimede meme: het vraagt om timing, scherpte en soms gewoon wat geluk want hey, zelfs de beste soldaat mist wel eens een schot (ik zeg dit uit ervaring). En dan die inventaris, die zit zo slim in elkaar dat je je afvraagt of je niet stiekem een logistiek genie bent. Al probeerde ik het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die zelfs MasterChef niet zou durven serveren.
Dus, ben je klaar om je skills te testen, nieuwe plekken te verkennen en vooral om heel vaak te sterven maar dan wel met stijl? Call of Ops 2 gooit je midden in de actie en laat je niet meer los. GG, soldaat tijd om te knallen!