Oké, stel je voor: je bent in een tunnel die eruitziet alsof een discobal en een regenboog een wilde rave geven—welkom bij Color Tunnel 2. Dit is niet zomaar een endless runner; het is een visueel spektakel waar je hersenen bijna op stand-by gaan van de hypnotiserende kleuren en geometrische patronen die constant veranderen. Je missie? Heel simpel: zo lang mogelijk blijven rennen zonder tegen een muur te knallen. Serieus, botsen is hier net zo welkom als een lekke band tijdens de Tour de France.
De controls zijn zo basic dat zelfs je oma ze snapte—je swipet of gebruikt de pijltjestoetsen om van links naar rechts te glijden. Geen ingewikkelde combos, geen toeters en bellen. Perfect voor als je tijdens het wachten op de bus je reflexen wilt testen zonder een handleiding van 50 pagina’s door te spitten. En geloof me, je hebt die reflexen ook hard nodig, want de tunnel versnelt sneller dan je favoriete muziek bij het refrein. Het is als die ene keer dat je dacht “ik kan dit wel” en je toetsenbord bijna door het raam vloog omdat je nét niet op tijd wist te ontwijken.
Wat het echt verslavend maakt? Elke run voelt anders door de wisselende kleuren en obstakels die je dwingen om constant scherp te blijven. Het is alsof je in een achtbaan zit die nooit stopt—en nee, je kunt niet uit, tenzij je crashte. En dan begint het weer opnieuw, met die eeuwige drang om je highscore te breken. Een soort digitale verslaving die je ongemerkt uren bezighoudt, terwijl je eigenlijk maar één ding wil: die ene perfecte run neerzetten.
En ja, het verhaal is basically nonexistent, maar hé, wie heeft dat nodig als het spelmechanisme zo OP is? Geen gezeur over personages of lore, alleen jij, die tunnel en je wilskracht om te overleven. Dus als je zin hebt in een game die je hersenen en reflexen op scherp zet met een visuele trip waar je u tegen zegt, dan is Color Tunnel 2 jouw nieuwe guilty pleasure. Probeer het eens—als je durft.