Skydom to gra, która wciąga niczym ulubiony serial na Netflixie, którego nie możesz przestać oglądać nawet w nocy, gdy jutro czeka cię ważny dzień. Ale co takiego ma w sobie ta produkcja, że sprawia, że chcemy z nią spędzać każdą wolną chwilę? Może to wspaniała oprawa graficzna, przypominająca kolorowe cukierki w sklepie ze słodyczami, a może unikalna mechanika rozgrywki, której nie powstydziłby się nawet najbardziej doświadczony gracz?
Na pierwszy rzut oka Skydom jest klasycznym przedstawicielem gier logicznych typu match-3. Ale nie daj się zwieść! W tej grze nie chodzi tylko o łączenie kolorowych klejnotów – dostaniesz możliwość odkrywania niesamowitych krain, które przypominają bajkowe światy rodem z opowieści braci Grimm. Każda plansza to nowa przygoda, a dźwięki towarzyszące grze są tak przyjemne, że czujesz się jakbyś wpadł do magicznego lasu pełnego wróżek i elfów.
Moje pierwsze doświadczenie z Skydom było jak pierwszy łyk świeżo parzonej kawy – pobudzające i pełne energii! Kiedy pierwszy raz odpaliłem grę, zrozumiałem, że znalazłem coś, co przekracza granice typowych gier tego gatunku. Z początku myślałem, że szybko mi się znudzi, ale teraz uważam, że to jedna z tych gier, które potrafią wciągnąć na długie godziny… Aż za długie. Tak długo, że miałem wrażenie, że rodzina zaczyna się o mnie martwić…
Gra oferuje różne tryby – zarówno dla samotników, jak i dla tych, którzy wolą bawić się w towarzystwie. W trybie współpracy możesz połączyć siły z przyjaciółmi, aby wspólnie zdobywać nowe światy. A jeśli jesteś wielbicielem rywalizacji, to tryb PvP da ci możliwość zmierzenia się z innymi graczami z całego świata. W zasadzie, to jakbyś wziął udział w wielkim turnieju, gdzie w każdej chwili możesz spotkać swojego przyszłego nemesis!
Generalnie, Skydom to gra, która łączy w sobie wszystko, co najlepsze w gatunku. Jej humorystyczne podejście, zaskakujące zwroty akcji oraz momenty, w których czujesz dreszczyk emocji, sprawiają, że trudno się od niej oderwać. A jeśli myślisz, że uda ci się przestać grać po pięciu minutach… Cóż, to chyba nie do końca tak działa, nie? Chyba tak było?