Klasyczne Uno to gra, która powinna znaleźć się w arsenale każdego, kto kiedykolwiek miał ochotę na odrobinę rywalizacji z rodziną czy znajomymi. Tak, to ten sam stary, dobry Uno, który pamiętamy z dzieciństwa, ale w wersji wideo, co oznacza, że możemy grać wszędzie i z kim chcemy. Gotowy na to? No to wsiadajmy do kolorowego świata kart, które mają moc wywoływania emocji!
W Uno, celem jest pozbycie się wszystkich kart, zanim zrobi to przeciwnik. Ale, uwaga! To nie jest takie proste. Musisz dopasować karty do koloru lub liczby. Czyż nie brzmi to jak prosta sprawa? Ale, zazwyczaj w takim momencie pojawia się ten jeden znajomy, który zawsze ma w zanadrzu jakieś nieprzewidziane zagranie, przez co czujesz się, jakbyś był na pełnym polu bitwy.
Dźwięki są tak realistyczne, że czujesz, jakbyś był na żywo w salonie babci, gdzie intensywne brzmienie Uno! odbija się od ścian. Przypominasz sobie te emocje, kiedy w końcu udało ci się wyłożyć ostatnią kartę? To tak, jakbyś zdobył najwyższy poziom w grze RPG – adrenalina za każdym razem, gdy chcesz zwalić na kogoś +4.
Prawda jest taka, że gra staje się jeszcze bardziej emocjonująca, gdy masz obok siebie przyjaciół. Jak wspomniałem, gra pozwala na tryb wieloosobowy, co sprawia, że każda rozgrywka to swoisty spektakl z nieprzewidywalnymi zwrotami akcji. Zaczynając grać z przyjaciółmi, przeżyłem moment konsternacji, gdy jeden z nich bezczelnie zagrał zmień kolor w najmniej oczekiwanym momencie. Czułem się, jakby ktoś wyciągnął mi krzesło spod tyłka!
Oczywiście, nie brakuje tu także elementów kooperacji i rywalizacji. Mamy opcję, by grać lokalnie, na jednym ekranie, co daje możliwość zabawy przy wspólnym stole, ale możemy także wsiąść do wirtualnej areny online i zmierzyć się z graczami z całego świata! Pytanie tylko, czy jesteś gotów na to, aby zmierzyć się z mistrzami, którzy potrafią zagrać karty szybciej niż ty wypijesz swoją herbatę?
Generalnie, Klasyczne Uno to gra, która łączy pokolenia i zapewnia dawkę emocji, jakiej nie znajdziesz w wielu innych tytułach. Szczerze mówiąc, myślałem, że po tylu latach to już będzie nudne, ale teraz uważam, że nic nie przebije tej prostej, ale genialnej zabawy z kartami. I kto by pomyślał, że gra o kartach może wywołać tyle śmiechu, frustracji i szaleństwa? Ale to właśnie jest w tym wszystkim najfajniejsze!