Hills Climb Racing to gra, która jest jak kawa po ciężkim dniu – prosta, ale pełna energii i emocji. Nie ma tu zbędnych ceregieli, tylko czysta frajda, której nie powstydziłby się nawet najlepszy z kierowców rajdowych (choć pewnie by się zaśmiał z konieczności pokonywania pagórków w skarpetach i klapkach). Przeszłość i przyszłość spotykają się w tej grze, łącząc oldschoolową grafikę z nowoczesną mechaniką. Bez zbędnych wykresów i przesadnej fabuły, tu liczy się tylko jedno: jazda!
W Hills Climb Racing wcielasz się w rolę nieustraszonego kierowcy, który próbuje zdobyć każdy wzniesienie, jakie napotka na swojej drodze. Brzmi prosto, prawda? Ale nie daj się zwieść! Każda górka to nie tylko test twoich umiejętności, ale i wyzwanie dla twojego pojazdu. Swoją drogą, nigdy bym nie pomyślał, że jazda po wybojach może być tak emocjonująca. Czułem dreszczyk emocji, gdy moja ciężarówka leciała w powietrze, a ja miałem tylko nadzieję, że nie wyląduję na dachu…
Co jest najlepsze? Możesz grać z przyjaciółmi, rywalizując o to, kto zdobędzie więcej punktów. Oferuje zarówno tryb kooperacji, jak i rywalizacji, więc zorganizujcie mały turniej – niech każdy wykaże się swoimi umiejętnościami. Zresztą, dlaczego nie? Szczerze mówiąc, ja i moi kumple spędziliśmy wieczory na bezsensownych wyścigach, śmiejąc się z niezdarnych lądowań i wywrotek. A moje “strategiczne” decyzje, takie jak dodawanie gazu w momencie, gdy powinienem hamować, są już legendą wśród moich znajomych.
Grafika jest pełna uroku, a dźwięki sprawiają, że czujesz się jak na prawdziwej trasie – silnik ryczy, a ty czujesz, że możesz zwojować cały świat. Oczywiście, jak to w życiu bywa, czasem możesz się zdziwić, że po 20 minutach grania wpadniesz w dołek, z którego nie możesz wyjechać… Ale to właśnie czyni tę grę tak zabawną! Generalnie, Hills Climb Racing to idealna mieszanka prostoty i wyzwania, która potrafi wciągnąć na długie godziny. Grając, w zasadzie zapominasz o wszystkim, łącznie z czasem, który mija, a twoje palce krzyczą o wytchnienie, a ty i tak tylko dodajesz gazu. W końcu jak to mówią: who needs sleep?