Oké, stel je voor: je bent Newton Bill, een soort hillbilly-met-een-raketmotor die vastbesloten is om elke heuvel te bedwingen zonder met zijn hoofd tegen de hemel te knallen. Dat is Hills Climb Racing in een notendop een physics-based racegame waar je niet alleen gas geeft, maar ook constant een balansact uitvoert tussen “vol gas” en “niet flippen als een pannenkoek”.
Het besturen is zo simpel dat je het bijna met één hand kunt doen terwijl je met de andere je koffie vasthoudt. Je hebt twee knopjes: gas geven en remmen. Maar geloof me, die twee simpele toetsen verbergen een wereld van frustraties en lachwekkende fails. Want ja, te weinig gas betekent stilvallen (serieus, wie heeft dat getest?), en te veel gas zorgt ervoor dat je auto als een raket achterover kiept. Timing is alles het voelt soms alsof je een dronken acrobaat bent die probeert een trap op te lopen.
Wat dit spel echt OP maakt is de physics engine. Alles draait om zwaartekracht, momentum en die perfecte balans van je voertuig. Elke heuvel, sprong en hobbel voelt anders aan, wat betekent dat je hersenen constant aan het werk moeten om je stuurmanskunsten te verbeteren. Grondstoffen verzamelen? Nou, in dit geval zijn dat muntjes die overal verspreid liggen terwijl jij als een gek probeert niet in het ravijn te verdwijnen. Het is alsof je jacht maakt op die laatste chips in de zak, terwijl de hond je al bijna inpakt.
En dan die upgrades! Na elke rit kan je je vertrouwde barrel oppimpen of een nieuwe bolide kopen, elk met z’n eigen quirks. Het is een beetje alsof je steeds betere schoenen koopt om een marathon te lopen handig, maar als je techniek kut is, helpt het ook niets. Die voertuig-upgrades maken echt verschil, want sommige wagens zijn beter in heuvels, anderen springen lekkerder, en weer andere zijn totaal niet geschikt om fatsoenlijk een helling af te komen zonder te crashen (geloof me, been there, done that).
Oh, en dan het eindeloze aspect. Ja, Hills Climb Racing is zo’n game waar je blijft proberen om die ene ultieme run te maken. Elke keer dat je omklapt, denk je: “Oké één keer nog dan!” en voordat je het weet zit je er drie uur in. Het is verslavend en frustrerend tegelijk, een beetje zoals dat ene level in een platformer dat je maar niet onder de knie krijgt.
Dus, ben je klaar om je stuurmanskunsten te testen, te lachen om je eigen fails en eindelijk die top te bereiken? Newton Bill wacht op je. Veel succes, en probeer niet meteen te flippen!