Oké, dus je hebt Obby On a Bike—een mega vette mix van bike-racing en platformen waar je over hindernissen scheurt alsof je leven ervan afhangt (in principe doet het dat ook, maar dan in game-termen). Het is dit soort spel waar je denkt: Kan ik dit écht zonder koprollen doorkomen? En guess what, dat kan je. Je hebt namelijk twee modi om los te gaan: de relaxte Normale modus waar je rustig kan cruisen zonder dat er zo’n chagrijnige timer in je nek hijgt, en de Challenge modus waar je jezelf gepropt voelt in een Formule 1-helm omdat je écht tegen de klok moet knallen. Heel anders, niet te vergelijken met die saai-BMX-spellen van vroeger.
Ik moet eerlijk zeggen, mijn eerste run in Normale modus voelde bijna als het leren fietsen zonder zijwieltjes: spannend, maar niet hysterisch. En toen die Challenge modus om de hoek kwam kijken? Wow, dat was meteen een adrenalinekick zoals je die alleen bij een goede speedrunner ziet (nee, ik ben dat niet, ik ben meer die guy die steeds crasht, maar hé, oefening baart kunst, toch?).
Wat ik trouwens briljant vind is dat je ook met z’n tweeën kunt knallen in een toffe 2 Spelers modus. Gewoon lekker lokaal iemand uitdagen wie de beste stuntfietser is. Vroeger moest je daar nog ingewikkelde netwerken of servers voor hebben – hier gewoon op dezelfde PC, easy. Player 1 stormt rond met W,A,S,D of pijltoetsen, sprint met L-SHIFT en boem, dan spring je met de spacebalk. En ja, camera besturen? Gewoon muis en rechterklik, zo fijn om zelf die perfecte hoek te zoeken. Player 2 krijgt z’n eigen setje pijltjes, sprint met K en spring met L – zo’n beetje oldschool maar gewoon strak geregeld.
Ik voelde zelfs een lichte rilling toen ik voor het eerst een tricky jump maakte en perfect landde (nooit gedacht dat zo’n simpele bike-platformer je zó kan laten zweten). De geluiden? Niet overheersend, maar ze geven wel precies die flow die je nodig hebt. En ja, soms ga ik wat te hard en vlieg ik zo de afgrond in (serieus, waarom is fietsen in games toch zo tricky?), maar over het algemeen is het echt verslavend. Eerlijk gezegd doet het me soms denken aan een mix tussen Trials Rising en een parkourninja, maar dan met minder vallen (nou ja, minstens evenveel, maar ik doe alsof niet).
Klaar voor wat gekke sprongen en snelle wieltjes? Neem je fiets en duik erin – Obby On a Bike wacht op je met z’n uitdagende parcours, lekkere controle en dat heerlijke gevoel van: “Oke, dit doe ik nog één keer.” En nog één. En nog... ach, je kent het wel.