Oké, stel je voor: je bent Newton Bill, de zelfbenoemde koning van de heuveltoppen, en je enige missie is om zo ver mogelijk te rijden zonder je auto in een knutselproject te veranderen. Welkom bij Hill Climbing, waar je niet zomaar racet, maar bijna een soort acrobaat op wielen bent. De game draait om de perfecte balans tussen gas geven en remmen, want één verkeerde zet en je ligt op je dak letterlijk. Serieus, wie dacht dat heuvels zo verraderlijk konden zijn?
Het gevecht met de zwaartekracht is hier het echte spektakel. De physics-engine is zo realistisch dat het voelt alsof je elk moment met een skilift naar beneden kunt worden getakeld. Je moet constant de balans van je voertuig checken, want te veel gas op een steile helling? Bam, overkop. Te voorzichtig? Je komt nooit vooruit. Het is net alsof je die ene keer probeerde een bakfiets de berg op te krijgen niet echt een succesverhaal. En dan die brandstofmeter, want ja, je hebt een tank vol benzine, maar die gaat sneller leeg dan je denkt. Spannend, toch?
De controls zijn lekker simpel: twee knopjes voor gas en rem. Klinkt makkelijk, maar geloof me, het is serieus een kunst om die knopjes perfect te timen en te doseren. Het is alsof je probeert te jongleren met eieren terwijl je een achtbaan bestuurt. Wanneer je dan onderweg die gouden muntjes verzamelt ja, Hill Climbing doet ook aan glimmende beloningen kun je nieuwe wagens kopen en upgrades scoren die je misschien net dat beetje extra geven om die volgende heuvel te overwinnen. Ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is, maar hé, oefening baart kunst.
Elke nieuwe omgeving voelt als een nieuwe uitdaging: modderige paden, steile rotsen en soms zelfs het gevoel dat Newton Bill zijn stuur zelf niet helemaal vertrouwt. Het is soms frustrerend, maar op een goede manier je weet wel, zo’n ‘GG, had ik niet verwacht’ momentje. De kleurrijke, cartoonachtige graphics maken het allemaal net wat minder serieus, want ja, het is best grappig om te zien hoe je dappere autootje zich door dat gekke landschap worstelt. Eerste boss fight in die arena? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik me realiseerde dat ik op het laatste moment moest ontwijken.
Al met al is Hill Climbing een heerlijke mix van strategie, reflexen en de eeuwige strijd tegen de wet van de zwaartekracht. Voor iedereen die dacht dat racen alleen om snelheid ging: hier draait het om controle, geduld en dat beetje geluk dat je auto niet in een oude fiets verandert. Wie had dat gedacht? Zeker een aanrader als je van een leuke uitdaging houdt zonder dat je meteen een racebaan vol flashing lights nodig hebt.