Oké, stel je dit voor: Freecell Solitaire, maar dan de ultieme klassieker die je opa waarschijnlijk al op z’n Windows XP speelde terwijl hij deed alsof hij aan het werk was. Dit is niet zomaar een kaartspelletje waarbij je hopen geluk nodig hebt nee, hier gaat het om pure hersenkracht en een flinke dosis planning. Je gaat die kaarten rangschikken alsof je een meesterpuzzelaar bent, en geloof me, het voelt soms alsof je een schaakgrootmeester bent die zijn zetten maanden vooruit moet voorspellen.
Wat het spel zo verslavend maakt? Het draait allemaal om die strategische kaartbewegingen. Je begint met een standaard deck dat perfect uitgespreid op tafel ligt geen geheimen, alles open en bloot. Dit maakt het een beetje alsof je een detective bent die al het bewijsmateriaal op tafel heeft liggen, alleen moet je nog uitvogelen hoe alles samen past. Je doel is simpel: alle kaarten netjes en keurig volgens kleur en volgorde van Aas tot Koning in de vier foundation-stapels krijgen. Klinkt easy, toch? Nou, wacht maar tot je probeert te jongleren met die beperkte vrije cellen je hebt er maar vier en ze zijn zo waardevol als WiFi op een festival.
En dan die tableau-piles... acht stuks waar je eigenlijk een soort kaartensudoku mee speelt. Je verplaatst kaarten heen en weer soms voelt het alsof je een wiskundige bent die probeert een code te kraken, terwijl je ondertussen hoopt dat je muisklikken niet worden herkend als paniekbewegingen. Oh, en over besturing gesproken: lekker simpel, slepen met de muis. Je hebt ook toetsenbord shortcuts als je echt pro wilt doen, maar eerlijk? Wie heeft daar tijd voor als je al je aandacht nodig hebt om niet game over te gaan?
Freecell is ook de koning van transparantie. Alle kaarten liggen open, geen verborgen verrassingen. Dit betekent dat je echt moet denken niet zomaar random klikken in de hoop dat iets werkt. Het is alsof je een Rubik’s Cube oplost, maar dan een waar je gedachten het enige middel zijn om de chaos te temmen. En als je denkt dat je gewoon blind wat kaarten kunt stapelen omdat ze dezelfde kleur hebben, think again. De regels zijn streng: alleen kaarten van de tegenovergestelde kleur mogen op elkaar, wat betekent dat je tactisch moet schuiven en plannen alsof het je laatste kans is om niet te verliezen.
Dus, als je zin hebt in een potje dat je brein laat zweten maar je niet doet flippen, waarin je je vaardigheden kunt showen zonder dat je handen vol zitten met controller-knoppen, dan is deze Freecell jouw nieuwe beste vriend. Klaar voor die eerste ronde? Mijn tip: hou die vrije cellen vrij en denk twee stappen vooruit, anders eindig je net als ik, met een muis die bijna uit het raam vliegt. GG en veel succes!