Oké, stel je voor: je bent vastbesloten om dé ultieme bedrieger te ontmaskeren in Who Is Impostor, een game die je hersenen net zo hard aan het werk zet als je pulserende adrenaline tijdens een potje verstoppertje in het donker. Hier draait het allemaal om vertrouwen... en het compleet verliezen daarvan. Serieus, als je dacht dat je vrienden betrouwbaar waren, wacht dan maar tot je hier aan de slag gaat.
Het hart van Who Is Impostor is natuurlijk het sociale deductiesysteem. Jij en een bende spelers zitten vast op een ruimteschip dat zo lek is als een mandje, en tussen jullie zit een of meerdere 'imposters' die stiekem alle boel willen saboteuren. Je bent dus voortdurend bezig met het observeren van gedrag, het stellen van vragen en het maken van lijstjes in je hoofd (of op een kladblaadje, we oordelen niet). Het voelt een beetje als een potje Wie is de Mol? maar dan met ruimtepakken en meer paniek. Oh, en vergeet de paniek niet.
Wat deze game echt leuk maakt, is het taken- en sabotage-mechanisme. De 'goede' spelers moeten allerlei klusjes klaren van het repareren van leidingen tot het kalibreren van machines terwijl de imposters proberen om chaos te creëren zonder betrapt te worden. Ik probeerde het repareren onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is, maar dan zonder het heerlijke resultaat. Het is net alsof je tegelijkertijd een puzzel oplost en probeert niet onder water te gaan.
En dan is er het vergader- en stemproces, de sociale arena waar alles mis kan gaan én waar je vrienden ineens je grootste rivalen worden. Je roept iedereen bijeen voor een spoedvergadering, je probeert niet te stotteren terwijl je uitlegt waarom jij denkt dat die ene speler die net deed alsof hij een ventilator aan het repareren was, eigenlijk de impostor is. Dit moment voelt altijd als een soort high-stakes poker, maar dan met meer geklaag en minder bluf. Eerste keer dat ik zo'n vergadering verloor? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog. Maar hé, GG.
Al met al is Who Is Impostor een briljante mix van teamwork, wantrouwen en pure chaos. Het is alsof je een groep vrienden hebt uitgenodigd voor een gezellig avondje, maar uiteindelijk iedereen in vermomming rondloopt en je niet meer weet wie je kunt vertrouwen. En dat, mijn vriend, is precies waarom je wilt blijven spelen. Wie had gedacht dat liegen zo verslavend kon zijn?