Oké, stel je voor: je zit op een ruimteschip met een stel vreemden, en één van hen is een genadeloze bedrieger die jij en je crewgenoten eruit moeten knikkeren. Dat is Imposter Killer in een notendop een multiplayer social deduction game waar je net zo vaak met vriend als met je eigen argwaan speelt. Ja, teamwork is key, maar je moet ook scherp zijn, want die Imposter is slimmer dan je moeder toen ze zei dat je kamer echt wel netjes was.
Het spel draait om dat klassieke “wie is de mol”-principe, maar dan in een sci-fi jasje waar je taken moet uitvoeren op een kapot ruimteschip terwijl je probeert niet elke tien seconden dood te gaan. Denk aan het fixen van leidingen, kalibreren van apparatuur (serieus, wie heeft dat bedacht?), en het verzamelen van clues zonder dat je achter elke hoek een mes in je rug krijgt. En geloof me, die Imposter is OP in het saboteren alsof je net je koffie neerzet en het dan ineens allemaal misgaat. Echt, multitasking is hier niet voor watjes.
Het gevechtssysteem bestaat eigenlijk vooral uit slim bluffen en timing. Eens in de zoveel tijd roept iemand een meeting bijeen (waarschijnlijk omdat er weer een lijk is gevonden), en dan barst de discussie los. Hier komt die fijne mix van paranoïde beschuldigingen en halfslachtige alibi’s waar je eigenlijk een script voor zou moeten schrijven om het allemaal bij te houden. Jij moet je beste pokerface opzetten en als Imposter je beste acteerprestaties ooit laten zien, want anders lig je eruit voordat je ‘saboteer’ hebt gezegd.
Ondertussen navigeer je met intuïtieve controls door het schip, doet je klusjes (of saboteert ze stiekem, als dat je rol is), en probeer je je medespelers te bespioneren zonder zelf verdacht te lijken. Het inventarisbeheer is gelukkig simpel genoeg om niet over na te denken, want je hebt je handen al vol aan het ontwijken van wilde beschuldigingen en het heimelijk saboteren van systemen. En dan het meest spannende stuk: de stemrondes. Stem je iemand eruit of laat je hem lekker blijven om straks zelf de dans te ontspringen? Spannender dan een aflevering van reality-tv.
Dus ja, Imposter Killer is die heerlijke cocktail van strategie, sociaal gesjoemel en zenuwslopende momenten waarin je denkt: “Is het die lieve vent rechts van me, of zit ik er zelf naast?” Of zoals mijn eerste vergadering ging: mijn toetsenbord bijna door het raam toen ik op het laatste moment toch besloot niet te stemmen. GG! Wie had gedacht dat achterdocht zo verslavend kon zijn? Als je van een potje liegen, liegen, liegen houdt (en dat eerlijk toegeven), dan is dit jouw nieuwe guilty pleasure.