Oké, stel je voor: je wordt wakker in een wereld die eruitziet alsof ie in een highscore staat van een oude arcadekast, maar dan met héél veel monsters die écht niet komen knuffelen. Welkom bij Ultra Pixel Survive, waar je pixelheldenhart sneller gaat kloppen van de spanning (en de hordes beesten die je het liefst meteen naar het respawnpunt willen sturen).
Het draait hier allemaal om overleven — en nee, niet met een latte in je hand en WiFi om je heen, maar met pure pixel-smarts en een flinke dosis paniek. Overdag ben je vooral bezig met het zoeken van grondstoffen (denk: hout, steen, wat je maar kunt vinden). Het voelt soms alsof je die spullen zoekt onder de bank, waar ze altijd nét buiten bereik liggen. Maar goed, zonder die spullen bouw je niks, en zonder bouwen ben je ’s nachts snack voor de pikzwarte monsters die opeens uit het niets opduiken. Serieus, wie heeft bedacht dat het nachtleven hier een soort pixel-apocalypse is?
Dan het knutselen, oftewel het crafting systeem. Ik probeerde het onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is. Maar als je eenmaal doorhebt welke materialen je moet combineren om een fatsoenlijke bijl of een schild te maken, dan gaat het bijna vanzelf. En geloof me, die tools zijn je beste vrienden zodra de duisternis valt en je je base moet verdedigen. De spanning van het dag- en nachtcyclus zorgt echt voor dat adrenaline-effect: overdag ben je de rustige verzamelaar, ’s nachts de nerveuze strateeg die alles aan elkaar timmert om niet op te gaan in het monsterbuffet.
Wat ook fijn is: de controls zijn lekker simpel gehouden. Geen gedoe met duizend knoppen, je rent rond met de pijltjestoetsen, slaat dingen kapot met een druk op de knop en je inventaris opent als je wilt shoppen in je eigen pixel-winkel. Daardoor zit je niet vast aan ingewikkelde mechanics en hou je tijd over om wanhopig te proberen niet te sterven (spoiler: dat lukt niet altijd).
Eerste bossfight? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik op het laatste moment moest ontwijken. Maar hey, dat is het mooie van Ultra Pixel Survive: het blijft je uitdagen, het voelt nooit saai en het doet je keer op keer denken dat je “nog één nachtje” blijft hangen in die kleurrijke, pixelige chaos. GG zeggen we toch?