Ken je dat gevoel wanneer je op een glazen brug loopt en elk stapje voelt alsof je levensverzekering net iets duurder wordt? Welcome to Survive The Glass Bridge, het survivalspel dat je zenuwen finaal op de proef stelt, gecombineerd met een obstacle course waarbij elke sprong telt. Hier geen chill wandelen in het park, maar kiezen tussen solide glas of dat ene paneel dat je gegarandeerd een duikvlucht bezorgt. Spoiler: vallen is geen optie, tenzij je dol bent op een onverwachte plons.
Het gevechtssysteem is eigenlijk gewoon een zenuwslopende test van je reflexen en inschattingsvermogen. Je beweegt je karakter met de standaard controls (ja, gewoon de pijltjestoetsen of joystick, geen rocket science), maar het echte werk is het springen. Met een dedicated knop moet je precies timen wanneer je van het ene paneel naar het andere springt—want sommige panelen zijn net zo betrouwbaar als een wankele WiFi-verbinding tijdens een boss fight. Je moet dus écht scherp zijn, want één verkeerde zet en je maakt een onvrijwillige duik naar beneden. GG!
Strategie en snelle beslissingen zijn de naam van het spel. Elk level dwingt je om slim te kiezen wélke glazen tegels je trotseert, en dat terwijl de spanning door de achtergrondmuziek en een tikkende countdown steeds hoger wordt. Serieus, die muziek die ineens sneller gaat, dat doet je hart bonzen alsof je net een 1v1 verloor omdat je net die nerf niet zag aankomen. Het is alsof je een levende versie speelt van ’the floor is lava’, maar dan met glas en zonder een trampoline onder je.
Het visuele ontwerp helpt je gelukkig een handje: heldere verschillen tussen safe en breakable tegels, zodat je niet compleet in het duister tast (hoewel jij waarschijnlijk toch nog keihard zit te twijfelen). Het voelt als een verslavende mix van “Ik ga het dit keer wel halen!” en “Waarom deed ik dat nou weer?!” Dus, als jij houdt van games waar je je hersenen en reflexen tegelijk moet laten buffen, dan is Survive The Glass Bridge jouw nieuwe verslaving. Ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is, maar hé, dat springen... dat blijft OP!