Laat me je vertellen over Transmorpher 2: Alien Assault, een spel dat je de kans geeft om als een soort slijmerig schepsel door een mysterieuze wereld te sluipen, vol met puzzels en, jawel, vijandige buitenaardse wezens. Als een vervolg op de originele Transmorpher pakt dit deel alle goede zaken van zijn voorganger en gooit er nog een flinke schep bovenop met verbeterde gameplaymechanismen en een verhaal dat dieper gaat dan mijn kennis van quantumfysica (en geloof me, dat is niet veel).
Stel je voor: je bevindt je in de huid – oh wacht, ik bedoel in de slijmerige vorm – van een alien die vastzit in een laboratorium waar ze dingen doen die we liever niet willen weten. Het doel? Ontsnappen! Maar dit is niet zomaar een ontsnapping; jij hebt de unieke gave om te absorberen en in verschillende vormen te veranderen. En elke vorm biedt jou nieuwe, wel bijzonder handige, vaardigheden. Denk aan het overwinnen van dodelijke valstrikken, het ontwijken van vijandige wezens, en het oplossen van ingenieuze puzzels terwijl je jezelf een weg naar vrijheid baant. Klinkt uitdagend, hè? Nou, dat is het ook!
De gameplay draait om niveaus die jou mentaal uitdagen. Je moet strategisch nadenken over welke vorm je wilt aannemen om de obstakels te overwinnen. Je zou bijvoorbeeld een vorm kunnen hebben waarmee je aan muren kunt kleven (nog beter dan een kleverige klapper!) of een andere waarmee je barrières kunt afbreken. Het is als puzzelen met legoblokjes, alleen zijn die blokjes slim genoeg om ons te slim af te zijn. En geloof me, dat kan frustrerend zijn!
Wat betreft de besturing? Eerlijk gezegd, die is super intuïtief. Je kunt bewegen met de pijltoetsen of WASD (als je echt hip wilt zijn) en springen met de spatiebalk. Het veranderen van vormen gaat met de nummertoetsen – heel makkelijk! Soms moet ik wel even opnieuw nadenken, maar dat is vast omdat ik iets te veel met mijn constructiespeelgoed heb gespeeld als kind...
Al met al weet Transmorpher 2: Alien Assault te boeien met een perfecte mix van platforming en puzzelen. De niveaus zijn goed doordacht, en de graphics, hoewel simpel, dragen bij aan die creepy sfeer in het laboratorium. De geluidseffecten zijn zo effectief dat je je haast een alien voelt (maar niet te veel!). Wat het echt uniek maakt, is hoe het spel je uitdaagt zonder je in het diepe te gooien – een knap staaltje werk. Voor iedereen die van puzzel-platformers houdt, is Transmorpher 2 absoluut een aanrader. Ik bedoel, wie wilde er nou niet een keer in de huid van een buitenaardse slijmerigheid kruipen?
De eerste keer dat ik deze game opstartte, voelde ik een soort ophitsing... Dat was het moment waarop ik besefte dat ik waarschijnlijk weer tot de ochtend door zou gamen. Tot zover mijn sociale leven dus... En eigenlijk had ik niet verwacht dat ik zo'n charme zou vinden in een slijmerige alien. Misschien ben ik ook gewoon gek, of is de game echt zo verslavend. Wie zal het zeggen? Maar verloren in de slipstream van deze puzzels... het is alsof ik een bittere chocolade-ijsje aan het proeven ben terwijl ik tegelijkertijd op zoek ben naar mijn andere sokken. Ze zijn er wel, die sokken, maar… waar? Hmm...