Tiles of Egypt is als die slimme vriend die je meeneemt naar een museum, maar dan zonder de saaie rondleiding en met veel meer klikken. Je speelt een archeoloog met een flinke dosis nieuwsgierigheid en een obsessie voor het matchen van tegels die eruitzien alsof ze rechtstreeks uit een farao’s dagboek zijn geplukt. Serieus, het voelt alsof je niet alleen puzzels oplost, maar ook een geheime geschiedenisles krijgt, zonder dat het voelt als huiswerk.
Het hart van de game? Het match-3 mechanisme, maar dan met hierogliefen en mysterieuze symbolen die je van het ene niveau naar het andere slepen. Je hebt een bord vol tegels en jouw missie (mocht je die accepteren) is om minstens drie dezelfde symbolen naast elkaar te krijgen om ze weg te vegen. Voelt een beetje als het zoeken naar die ene sok die overal in huis verdwijnt, maar dan met minder frustratie (en hopelijk ook minder stof). Natuurlijk is er een twist: elk level gooit nieuwe doelen op je af of je moet binnen een bepaalde tijd punten scoren, of met een beperkt aantal zetten een puzzel klaren. Dus vergeet even dat je ontspannen bezig bent, want hier telt elke klik.
En oh, die power-ups! Die zijn zo OP dat je bijna geneigd bent ze te hamsteren voor die lastige levels waar je hersenen in een knoop liggen. Denk aan tegels die hele rijen wegblazen of je extra zetten geven, precies wat je nodig hebt als je bijna door je geduld heen bent. Ik probeerde het craften van die power-ups onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is maar hé, oefening baart kunst, toch?
De besturing is zo intuïtief dat zelfs je oma ermee zou kunnen spelen (en misschien wil ze dat ook wel). Klik of tik simpelweg op de tegels en je zit middenin het avontuur. Het voelt alsof je samen met een tijdreiziger door het oude Egypte banjert, met alleen je muis en een dosis geluk als wapens. Wie had gedacht dat puzzelen zo spannend kon zijn? Eerste keer vastzitten op een level? Ik kan je vertellen, mijn toetsenbord heeft het bijna begeven toen ik besefte dat ik nét die laatste zet miste. GG, zeg ik dan maar.
Dus, als je zin hebt in een game die je brein aan het werk zet, je even een geschiedenisbuff maakt zonder dat je het doorhebt, en je tussendoor ook een beetje laat lachen (of vloeken), dan is Tiles of Egypt jouw nieuwe beste vriend. En wie weet? Misschien ontgrendel je wel een geheim dat zelfs Indiana Jones jaloers zou maken. Of niet. Maar dat is het avontuur, toch?