Oké, stel je voor: je bent die held in Super RunCraft en je rent door werelden die zo kleurrijk zijn dat je moeder zou zeggen: Schakel die felle filter nou eens uit. Maar nee, hier wil je juist verdwalen in die visuele overload terwijl je punten verzamelt alsof het Black Friday is en je die laatste tv van de plank wilt grissen.
En dan het gevechtssysteem of nou ja, laten we zeggen het ontwijken van obstakels. Het voelt een beetje alsof je in een parkourvideo bent beland, maar dan zonder de coole moves. Je springt, rolt, glijdt en hoopt maar dat je niet met je kop in de pixel-struiken eindigt. Serieus, die timing is soms zo genadeloos dat ik bijna m’n toetsenbord wilde opeten. Oh, en dan die power-ups! Ze zijn als die onverwachte bonus bij je fastfoodmenu precies wat je nodig had om die lastige levels te tackelen. Buffs die je snelheid OP krikken, schildjes die je beschermen of gadgets waar je medespelers jaloers op worden. Probeer dat maar eens te negeren.
En ja, het inventarisbeheer is simpel maar doeltreffend. Niet te veel gedoe met eindeloze menu's waar je na vijf minuten zoeken nog steeds die ene consumable niet kunt vinden. Alles ligt binnen handbereik, zodat je snel kunt schakelen wanneer je net dat ene lastige obstakel moet ontwijken. Ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is maar hé, oefening baart kunst, toch?
Oké, en dan de multiplayer modus: het is alsof je ineens op schoolreisje bent met je vrienden, maar in plaats van elkaar lastigvallen met moppen, race je om de titel van “Wie is de ultieme RunCraft-koning?” Eerste boss fight in die arena? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik me realiseerde dat ik op het laatste moment moest ontwijken. GG, zeg maar. Dit spel laat je niet snel los, vooral omdat elke wereld z’n eigen flair en uitdagingen heeft. Dus, klaar om die highscore te breken en te bewijzen dat jij die echte RunCraft-legende bent?