Oké, stel je voor: je bent Oliver nee, niet die Oliver uit de supermarkt, maar een pixelheld met een missie die je doet terugverlangen naar de goeie ouwe tijd van side-scrollers. Super Oliver World gooit je middenin een kleurrijke pixelwereld waar elk level voelt als het nostalgische broertje van Mario’s avonturen, maar dan met z’n eigen quirky charme en een hint van ‘wat gaat hier nou weer gebeuren?’
Het hele spel draait om het simpel maar verslavend principe: rennen, springen en alles kapotmaken wat beweegt (of stilstaat, want soms is het gewoon een gootsteen die je kan kapotspringen geen grap). Het gevechtssysteem is old school: tik die vijanden aan, en hup, ze verdwijnen maar let op, elk vijandje vraagt een net iets andere tactiek. En ja, dat betekent dat je soms net als ik een paar keer van die stomme bewegende platformen afvalt (serieus, wie heeft bedacht dat die net zo beweeglijk moesten zijn als mijn ochtendhumeur?).
De controls zijn lekker simpel: springen, rennen, en interactie met objecten. Geen eindeloze menu's om in te verdwalen, gewoon actie. En dat is soms een verademing, want niet iedereen zit te wachten op een skill tree waar je eerst een studie voor moet volgen. Maar hé, de power-ups
En over die levels gesproken: van bossen tot lavagrotten, elk gebied heeft z’n eigen flair en natuurlijk z’n eigen gevaren. Checkpoints zijn gelukkig je beste vriend, want het is bijna onmogelijk om niet een paar keer op je digitale gezicht te gaan. Eerste boss fight? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik besefte dat ik moest ontwijken in plaats van gewoon blijven rammen. GG, Oliver, GG.
Dus, als je zin hebt in een charmante, nostalgische trip met genoeg uitdaging zonder dat je meteen een handleiding nodig hebt Super Oliver World is de game die je moet checken. Het is alsof je teruggaat naar je kindertijd, maar dan zonder de kale kop en met de pixelige vibes van nu. Wie had dat gedacht, hè?