Oké, stel je voor: je bent een wandelende kogelvanger in de Chernobyl Exclusion Zone, aka The Zone een plek waar je niet alleen op moet passen voor straling, maar ook voor mutanten die eruitzien alsof ze net een slechte dag hadden bij de kapper. Stalker is zo’n first-person shooter RPG waar je niet alleen met je wapens zwaait, maar ook je hersenen en overlevingsskills flink moet laten werken. Het is niet zomaar knallen en rennen; dit is een survival horror met open wereld vibes, en geloof me, het is net zo grimmig als het klinkt.
Hier word je een Stalker: een soort post-apocalyptische schatzoeker die door de ruïnes van Chernobyl snuffelt naar zeldzame artefacten. Maar pas op, die dingen zijn niet alleen shiny spulletjes, ze geven je ook gekke abilities, of verbranden je letterlijk als je niet oppast (serieus, wie heeft dit getest?). Het exploratiesysteem voelt als een eindeloze scavenger hunt waarbij je niet alleen je ogen maar ook je maag in de gaten moet houden want honger en straling zijn hier net zo dodelijk als een mutant met een flinke bad hair day.
De controls? Gewoon lekker oldschool FPS met WASD voor het bewegen en muis om te mikken. Maar dan komt het echte werk: je moet constant je health, stamina en vooral je stralingsniveaus checken. En als je dacht dat je alleen tegen die monsters hoeft te vechten, nope. De AI NPC's zijn net zo onvoorspelbaar als je onverwachte schoonfamiliebezoek—vrienden, vijanden, of iets daartussenin. Het aangaan van relaties met verschillende facties voegt een laagje politieke soap toe die je misschien niet zag aankomen. Wie had gedacht dat je middenin een nucleaire puinhoop ook nog moest onderhandelen over wie de beste loot krijgt?
En dan is er nog het weapon customization- en inventarisbeheer, waar je uren in kunt verdwalen. Ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is (maar dan zonder het lekkere eten). Je gear aanpassen om te overleven, terwijl je constant op zoek bent naar die ene magische upgrade die je net dat beetje extra geeft: dat is de echte kracht van Stalker.
Eerste keer dat je oog in oog staat met een mutant in deze arena? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik op het laatste moment moest ontwijken. De spanning, de chaos, en de constante twijfel of die andere Stalker naast je je nou wil helpen of stiekem je rug wil steken dat is Stalker in een notendop. GG voor de zone, en voor jou als je het aandurft.