Oké, stel je voor: je bent de manager van een opslagruimte, en nee, je krijgt geen power-ups of speciale krachten. Alleen jij, een stel dozen, en een gigantisch grid waar je die dozen op de juiste plek moet krijgen. Welkom bij Sokoban, het puzzelspel dat zo simpel lijkt dat je denkt “dit is een makkie”, maar na 5 minuten zit je ineens vast te zitten alsof je hoofd in een doos is geklemd. Ik probeerde het pushen van die kratten onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is alleen dan met karton.
De hele charme van Sokoban draait om dat ene mechanisme: dozen duwen. Je mag ze niet trekken, springen, of ze op magische wijze laten verdwijnen, nee, je duwt ze één vakje per keer. En geloof me, zodra je er één verkeerd duwt, ben je zo goed als game over voor die level. Het voelt soms alsof die dozen samenspannen om je compleet te frustreren alsof ze fluisteren “duw me maar eens verkeerd, dan zit je voor eeuwig vast”.
Wat dit spel extra geniaal maakt, is het feit dat elke stap telt. Je kan niet zomaar lukraak op die pijltjestoetsen rammen; je moet écht vooruitdenken. Het is een beetje als schaken, maar dan met dozen en zonder de paardjes die je paardrijlessen geven. Elke puzzel voelt als een kleine strijd tussen jou en het magazijn, waarbij je steeds weer moet nadenken over waar je die dozen precies naartoe moet krijgen zonder jezelf klem te zetten. Sérieus, wie heeft dit getest? Ik heb mezelf een keer compleet vastgespeeld omdat ik dacht “oh, even die doos hierheen duwen”, en toen ineens... nou ja, laat maar.
De besturing is zo simpel dat zelfs je oma het zou kunnen spelen, zelfs al snapt ze niet wat een joystick is. Met de pijltjestoetsen of een muisklik leid je je avatar door het raster heen en probeer je die dozen naar hun juiste plekje te krijgen aangegeven met een stip, zodat het voor jou niet alleen maar een bende karton is. Het voelt bijna zen, totdat je beseft dat je vastzit en je toetsenbord bijna uit het raam vliegt omdat je moet backtracken.
En dan die levels, oh man. Ze beginnen makkelijk, als een zondagmiddagwandeling. Maar naarmate je verder komt, veranderen ze in een soort mentale marathon waarin je eerst moet nadenken over elke zet alsof je de loterij probeert te winnen. Het is een test van logisch denken en ruimte-inschatting, en geloof me, het is nooit zo simpel als het lijkt. Maar hey, wanneer was puzzelen ooit makkelijk? Dus, ben jij klaar om je innerlijke magazijnmeester te ontdekken en die kratten te temmen? GG en veel pushplezier!