Oké, stel je voor: jij, een ambitieuze wannabe chef, krijgt de kans om een slaperig tentje om te toveren tot het hipste eethokje van de stad. Dat is Open Restaurant in een notendop een simulatiegame waarin je alles regelt van A tot Z. En geloof me, het is niet alleen maar stoelen schuiven en pasta roeren (ook al zou ik willen dat het dat was).
Het draait hier allemaal om restaurantmanagement, maar dan zonder dat je een diploma in horeca nodig hebt. Je begint met een klein zaakje en moet het slim aanpakken: personeel aannemen dat niet alleen koffie kan zetten maar ook die kwade klanten tegemoet kan treden zonder meteen te flippen, het menu upgraden zodat het water je in de mond loopt (of tenminste niet meteen naar de buren rent) en de inrichting aanpassen zodat mensen langer blijven zitten terwijl ze misschien toch niet meer bestellen. Serieus, wie had gedacht dat tafelschikking zoveel impact heeft?
Wat ik vooral tof vond? Het point-and-click systeem waarmee je alles regelt. Even snel een kok aanwijzen, ingrediënten bestellen, of dat rare hoekje in de zaak pimpen het gaat allemaal lekker smooth. Het voelt een beetje alsof je de dirigent bent van een chaotisch orkest, maar zonder dat je de noten hoeft te lezen. En ja, ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is.
Maar let op, dit is niet alleen maar rustig prutsen achter je fornuis. Het spel gooit je time management en resource allocation als een soort ninja shuriken naar je toe. Je moet constant balanceren tussen het bereiden van gerechten, klanten bedienen die soms net doen alsof ze op een sterrenrestaurant zitten, en je zaak netjes houden (want een vieze vloer is zo 2019). En dan die piekuren, joh het is alsof elke klant plotseling besloot dat nu hét moment is om de menukaart te memoriseren. Eerste boss fight in die arena? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik me realiseerde dat ik op het laatste moment moest ontwijken.
En er zit ook een lekker verslavend progressiesysteem in, waarbij je langzaam maar zeker upgrades vrijspeelt en steeds grotere menu’s kunt aanbieden. Het voelt als een coole mix tussen een managementsim en een drama vol culinaire cliffhangers. Dus als je ooit dacht: Ja, ik wil wel een restaurant runnen, maar dan zonder mensen die me in het echt lastigvallen, dan is Open Restaurant jouw nieuwe beste vriend. GG, laten we die keuken rocken!