Oké, stel je voor: je stapt een middeleeuws fantasy arena binnen waar het niet gaat om etiquette of een kopje thee, maar om het uitgooien van alles wat maar scherp, vurig of gewoon OP is. Dat is Onslaught! Arena voor je een razendsnelle arcade-shooter die retro vibes uitademt waar zelfs je oma nog nostalgisch van wordt (denk Archon meets Gauntlet, met een vleugje Smash TV en Geometry Wars ja, dat is al een mondvol, maar ook een flinke bak nostalgie).
Het gevechtssysteem is hier de ster van de show. Je gooit met alles wat los en vast zit: van bijlen en dolken tot vuurballen die je tegenstanders letterlijk in de hens zetten. En geloof me, die hordes orks en monsters wachten niet op je, ze stormen als een hongerige meute op je af. Het is alsof je probeert te multitasken met je handen én je zenuwen, terwijl je continu moet wisselen tussen melee en ranged aanvallen. Serieus, wie had gedacht dat ik ooit een dolk met zo’n precisie zou kunnen mikken? (Hint: ik niet.)
Wat ook dikke pluspunten scoort is het progressiesysteem. Je ontgrendelt langzaamaan nieuwe wapens die je arsenaal een flinke buff geven. Het voelt een beetje alsof je aan het sparen bent voor die ultieme cheatcode, maar dan zonder valsspelen. De arena verandert daardoor steeds in een tactisch slagveld waar je constant moet beslissen: ga ik voor het brute geweld van m’n zware bijl of toch die snelle vuurdolk? Keuzes, keuzes...
En oh ja, de stress van die eerste baasgevechten? Laat me je vertellen, mijn toetsenbord en ik hebben die momenten bijna niet overleefd. Het ontwijken van een orkgrootmoeder met een hamer is als proberen een flamingo te ontwijken op een drukke dansvloer niet echt elegant, wel heel vermakelijk (voor toeschouwers dan).
Dus, als jij houdt van snelle reflexen, een beetje chaos en een flinke dosis middeleeuwse monstermeppen, dan is Onslaught! Arena je nieuwe beste vriend. En geloof me, na een paar ronden gooi jij ook die bijlen rond alsof het confetti is op een feest. GG!