Oké, stel je dit eens voor: je bent een hongerige haai (duh), maar niet zomaar eentje je bent de ultieme oceaan-badass die het opneemt tegen andere haaien in een epische onderwater battle royale. Ja, dat lees je goed. In Hungry Shark Arena duik je kopje onder in een arena vol vis, power-ups en haaien die elkaar proberen te happen alsof het Black Friday is en die laatste Xbox Series X op het spel staat.
Het verhaal? Ach, laten we eerlijk zijn, hier draait alles om pure chaos en vreten tot je erbij neervalt. Geen ingewikkelde plotlijnen, gewoon jij, je haai en een zee vol kleinere visjes die je als snacks ziet. Het idee is simpel: zwemmend door de arena probeer je andere spelers op te peuzelen voordat jij zelf op het menu belandt. Dus ja, overleving en dominantie zijn de sleutelwoorden, en geloof me, het voelt alsof je constant op het punt staat om je virtuele tanden te verliezen.
De controls zijn lekker vlot en makkelijk te pikken perfect als je niet uren wilt worstelen met lastige besturing. Met een simpele swipe of wat knopjes op je controller stuur je je haai in alle richtingen en maak je die slicke ontwijkbewegingen die je nodig hebt om uit de klauwen van je tegenstanders te blijven. Het is net als wanneer je probeert te ontsnappen aan die ene vervelende spin in je kamer: snel, intuïtief en een beetje paniekerig.
Dan de echte game mechanics (mijn favoriet). Je begint als een kleine, schattige haai nou ja, schattig is relatief als je tanden zo groot zijn als je hoofd en terwijl je meer visjes opsnoept en andere spelers verslaat, word je gigantischer en vooral gevaarlijker. Levelen voelt daardoor als een soort haaienversie van Pokémon: hoe meer je eet, hoe sterker je wordt. En natuurlijk zijn er allerlei power-ups verspreid door de arena die je tijdelijke boosts geven alsof je ineens een Red Bull krijgt en denkt dat je Superman bent, maar dan nat en met vinnen.
Eerste keer in zo’n arena? Bereid je voor op een adrenalinekick waarbij je toetsenbord bijna gesloopt wordt (of je touchscreen, als je mobiel speelt), want ontsnappen aan een hongerige tegenstander die je al op het menu heeft staan is geen sinecure. Maar het beste? Elke potje voelt anders: de chaos, de strategie, het constant zoeken naar je volgende hap het is alsof je elke keer opnieuw in een haaienfilm belandt, maar dan met een gezonde dosis humor en zonder zout water in je ogen.