Oké, stel je voor: je bent vast komen te zitten in het nachtmerriehuis van Mr. Meat, een slager die z’n vlees niet in de koeling bewaart, maar ergens... nou ja, veel enger. In Mr Meat House of Flesh word je gedwongen om met zwetende handjes door een top-down spookhuis te sluipen waar elke piep en krak je dood kan betekenen. Echt, dit is niet zomaar een rondje verstoppertje; dit is verstoppertje spelen met een maniak die duidelijk geen zin heeft in een potje kom maar zoeken.
De gameplay draait om een mix van stealth en puzzel oplossen. Je mag niet gezien worden (duh), dus rennen en gillen helpt niet echt. Denk eerder aan een soort spookversie van “Mama, ik zie je niet” waarbij je je bed moet delen met iemand die duidelijk fan is van vleesmes-acrobatiek. Je verstopt je in kasten en onder bedden iets wat ik in het echte leven ook van harte zou aanraden als je last hebt van een stalker met een vleesvork. En ja, geluid maakt alles erger. Elke piepje, elk krakje kan je verraden. Het is alsof je opeens hypergevoelig wordt voor de vloerplanken die kraken alsof het Broadway is.
En dan die inventaris simpel maar doeltreffend. Je pakt items op die je nodig hebt om de deur te ontgrendelen of een puzzel te fixen, maar je loopt niet rond met een mega rugzak waar je alles in stopt. Nee, het is meer “wat kan ik nu écht meenemen zonder als een wandelende kerstboom over te komen?” En geloof me, het balanceren tussen noodzaak en overbodigheid voelt soms als het organiseren van je sokkenlade… op speed.
De controls zijn vriendelijk genoeg om je niet meteen tegen het toetsenbord aan te laten slaan, wat een zegen is, want die eerste confrontatie met Mr. Meat? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik nét te laat doorhad dat ik moest duiken in die kast. De top-down camera helpt je om strategisch te plannen, bijna alsof je een griezelige schaakwedstrijd speelt, maar dan met veel meer gegil en minder stukken.
Al met al is Mr Meat House of Flesh zo’n titel die je laat zweten van spanning, lachen om je eigen paniek en je doet afvragen waarom je ooit dacht dat horror toch vooral saai en cliché was. Durf jij de blade te ontwijken en het mysterie te ontrafelen zonder een stuk vlees te worden? GG, veel succes!