Oké, stel je voor: jij bent opeens handchirurg geen grapje, geen magische krachten, gewoon jij, een scalpel en een hoop zenuwachtige patiënten die allemaal hopen dat je niet per ongeluk hun vingers verandert in prullenbakmateriaal. Dat is precies wat Hand Doctor je voorschotelt. Je krijgt de taak om allerlei handblessures te fixen, van krasjes waar je oma nog om zou lachen tot breuken die wankele torens van Jenga doen verbleken.
Het leukste? Elke patiënt komt met een achtergrondverhaal, waardoor het niet alleen maar “hier, doe even pleistertje plakken” is. Nee, je voelt bijna de stress van de doktersjas. En geloof me, die stress voel je ook echt wanneer je bijvoorbeeld die eerste chirurgische ingreep moet doen het spel zet je stevige mini-games voor waarin je met millimeterprecisie moet werken. Eén verkeerde klik en poef, daar gaat je ‘perfecte’ operatietijd. Wie had gedacht dat handchirurgie zo’n combinatie was van zen en paniek, toch?
De gameplay
Wat ik persoonlijk briljant vond, is die balans tussen timemanagement en patiënttevredenheid. Het is net alsof je in een restaurant staat waar je honderd gasten tegelijk moet bedienen, maar dan met handen in plaats van borden. Je moet snel, maar vooral correct werken. En ja, ik probeerde het craften van die operaties onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is.
Eerste keer dat ik een breuk hoorde knakken en zelf aan de slag moest met het breken van mijn concentratie? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik besefte dat ik een tweede poging moest doen om het bot netjes te zetten. GG, Hand Doctor, je bent OP in het geven van stress zonder dat je het ziekenhuis hoeft te verlaten.