Oké, stel je voor: je bent omringd door een stel kleurrijke, domme wezentjes die blijkbaar niet helemaal snappen hoe gevaar werkt. Welcome to Dumb Ways To Die Original de game waar je je vinger leniger maakt dan een ninja, terwijl je probeert te voorkomen dat deze charmante kluns zichzelf op de meest absurde manieren om zeep helpen. Serieus, ik probeerde het craften van een tactiek onder de knie te krijgen, maar het eindigde in een puinhoop die zelfs MasterChef zou doen blozen.
Het spel is eigenlijk een verzameling van mini-games, en geloof me, ieder level is zó uniek dat je je afvraagt wie deze gekke scenario’s heeft bedacht. Je tapt, swipet en maait als een bezetene om bijvoorbeeld een trein te ontwijken, een lawine te ontlopen of een karakter te helpen multitasken zonder dat ‘ie zichzelf per ongeluk omlegt. Elk mini-game heeft zijn eigen mechaniek, waardoor het voelt alsof je telkens een nieuwe challenge krijgt en ja, de snelheid en moeilijkheidsgraad gaan omhoog. Het is alsof je hersenen een workout krijgen waar ze niet om vroegen, maar toch stiekem van genieten.
Wat het echt verslavend maakt? Dat je telkens weer probeert je high score te verpulveren. Denk eraan: die leaderboard is niet voor bangeriken. En geloof me, de eerste keer dat ik net op het moment van ontwijken faalde, voelde mijn toetsenbord bijna de hemel in gaan. Het is alsof je steeds weer een klein stukje van je leven inzet op geluk, reflexen en een snufje chaos. En dan dat vrolijke, bijna cartooneske uiterlijk van het spel het is alsof je mentaal zegt: “Oké, dit mag dan best stom zijn, maar ik hou ervan.”
Dus, of je nu een casual gamer bent die zin heeft in een snelle lach of iemand die een serieuze reflextest wil (ja, het bestaat), Dumb Ways To Die Original serveert je een kleurrijke cocktail van snelle acties, humoristische valkuilen en een fijne dosis zelfspot. En hey, tussen het lachen door leer je ook nog dat het misschien toch handig is om niet als een kip zonder kop door het leven te rennen. GG!