Braindom 2 is die soort puzzelgame die je hersenen zo aan het werk zet dat ze na een paar levels bijna gaan protesteren – serieus, je denkt dat je slim bent, maar deze game lacht je stiekem uit. Het draait allemaal om puzzels oplossen met een flinke dosis creativiteit en soms een tikkeltje gekke logica, alsof Einstein en een clown samen aan een spel hebben gesleuteld.
De kern van Braindom 2 zit ‘m in de interactieve puzzelmechanieken waarbij je objects moet slepen, klikken en manipuleren om de weg vrij te maken. Je denkt misschien “dit is simpel”, maar geloof me: wat begint als een ogenschijnlijk rechttoe-rechtaan taak, verandert al snel in een Hollywood-waardige hersenkraker. Denk aan momenten waarbij je een virtuele vinger moet gebruiken om een lamp aan te tikken, of een papiertje naar een deur moet vouwen alsof je een origami-expert bent – mijn handen waren al vuil van het proberen, maar ik kreeg pas echt kramp bij het raadseltje waarbij je iets iets met achtergrondschaduwen moet fixen (serieus, wie heeft dat verzonnen?).
Wat deze game echt op leuk-niveau brengt, is de manier waarop het je uitdraagt om telkens weer buiten de box te denken. Het voelt alsof je niet alleen maar puzzels aan het oplossen bent, maar ook een soort performance delivers waar je hersens de hoofdrol spelen. En dan die tijdslimieten en hintsystemen... oh boy, soms was ik sneller afgeleid dan me lief was en had ik zo’n moment dat ik dacht: “Waar is mijn hintknop als ik ‘m nodig heb?” (Hint: die zitten er gelukkig wel). Het verhoogt de spanning, want stilstaan is geen optie – of je nu een genie bent of iemand die hersens gebruikt als paprika, Braindom 2 vraagt om actie.
Een ander grappig aspect is hoe de game met je interactie omgaat: je moet vaak echt op details letten. Niet zelden ben ik gefrustreerd als ik iets simpel dacht te fixen, maar het zes stappen later toch mislukte omdat ik een klein knopje over het hoofd zag. Herkenbaar? Gi-roen! Braindom 2 maakt van player engagement een kunst met zijn slimme puzzels, rare verrassingen en de constante “wat-gaat-hier-nu-gebeuren” vibes.