Oké, stel je voor: je stapt een bonte speeltuin binnen waar SpongeBob, Danny Phantom en al die andere Nickelodeon-helden ineens je medespelers zijn. Dat is Nickelodeon Arcade in een notendop een kleurrijke chaos van mini games die eigenlijk gewoon heel erg leuk zijn (en ja, perfect voor als je zin hebt om even kind te zijn, of als je een kind bent, dat werkt ook prima).
Het spelmechanisme hier? Simpel maar geniaal: je duikt in een lading mini games die allemaal hun eigen gekke twist hebben. Denk aan racen tegen de klok, items verzamelen alsof je een hamster op speed bent, en puzzels oplossen waarbij je soms nét op het juiste moment moet springen of wegduiken (serieus, die timing is soms strakker dan je oma’s breiwerk). Het voelt een beetje alsof je met een joystick in een confettikanon zit je weet nooit precies waar je eindigt, maar je hebt gegarandeerd een hoop lol.
Wat ik echt waardeer? De besturing is zo intuïtief dat zelfs je kleine neefje zonder gedoe kan meedoen. Geen ellenlange tutorials waar je je afvraagt of je een doctoraat nodig hebt, gewoon toetsen en klikken, klaar. En toch leer je ongemerkt wat skills bij, zoals scherpere reflexen en een scherp oog voor die vitale power-ups (die soms zo ongrijpbaar zijn als die ene sok die altijd uit het wasmandje verdwijnt).
Oh, en de multiplayer modus? GG, want samen spelen of elkaar uitdagen geeft net dat extra sausje. Je zit dus niet alleen die knoppen te rammen in je eentje, maar kan ook lekker tegen vrienden of familie het strijdtoneel betreden en ja, stiekem hopen dat je net iets sneller bent dan die irritante broer van je.
Grafisch is het allemaal lekker fel en vrolijk, precies zoals je verwacht van een Nickelodeon-feestje. De vrolijke muziek en die gekke geluidseffecten maken het plaatje compleet en houden je in de juiste stemming, ook al faal je een paar keer in een mini game (ik zeg alleen maar: mijn toetsenbord zag betere dagen na die eerste boss fight). Kortom: Nickelodeon Arcade is de ideale plek om je innerlijke kind los te laten, zonder dat je ouders gaan roepen dat je “te veel schermtijd hebt”.