Oké, dus je denkt dat je het in je hebt om een stel Janitsaren aan te sturen? Janissary Battles gooit je middenin het Ottomaanse Rijk, waar de strijd om land en macht net zo pittig is als mijn poging om die Turkse koffie ooit goed te zetten (serieus, wie heeft dat getest?). Hier draait het niet om zomaar een potje hakken en slaan; nee, dit is een tactisch schaakspel waarbij elke zet telt.
Het beurtgebaseerde systeem zorgt ervoor dat je lekker op je donder krijgt als je niet oplet, want iedere actie van een troep verplaatsen tot een fortificatie bouwen moet je goed plannen. Je denkt dat een “rush” altijd werkt? Think again. Je tegenstanders zitten niet stil en de map is als een schaakbord met terrein dat je troepen soms verandert in stroperige moddermonsters. Ja, terrein speelt mee, dus houd daar rekening mee als je je elite soldaten de strijd in stuurt.
En over die troepen gesproken: elk type unit heeft zijn eigen quirks en skills, waardoor je bijna zou denken dat je middenin een Ottomaans RPG-buffet zit. Maar in plaats van loot, verzamel je hier grondstoffen (ja, dat voelt soms alsof je de afstandsbediening onder de bank moet zoeken makkelijk in theorie, chaos in praktijk) om je arsenaal te upgraden en je forten te verstevigen. En geloof me, die verdedigingswerken zijn niet zomaar muren, maar je muur van fame of je laatste hoop als alles misgaat.
De controls? Simpel genoeg om niet meteen af te haken, maar toch diepgaand genoeg om zelfs de doorgewinterde stratengod uit te dagen. Met muisklikken en toetsenbord shortcuts geef je orders alsof je een orkest dirigeert dat net zo chaotisch is als je moeder die ’s ochtends koffie zet maar dan met minder morsen. Echt, je kunt hier zonder problemen je tactieken fine-tunen zonder in een wirwar van knoppen te verdrinken.
Dus, als je ooit hebt gedroomd over het leiden van een leger dat niet alleen op brute kracht leunt, maar ook op slimme strategie, diplomatie en een tikkeltje Ottomaanse flair, dan is Janissary Battles je nieuwe verslaving. Eerste gevecht? Stel je voor, je zit daar te puffen, je vingers zwevend boven het toetsenbord terwijl je vijand net dat perfecte flankje zet. GG, hoor! Tijd om je imperium te bouwen, soldaat. En vergeet niet: zelfs de beste generaal begon ooit met het verliezen van een slag of twee.