Oké, stel je voor: je bent die verdraaide impostor die nét iets te veel opvalt in een buitenaards ruimteschip. Geen paniek, want in Impostor Run ren, glijd en duik je je een weg uit deze kosmische nachtmerrie. Het is een heerlijke mix van actie-avontuur en sneaky stealth, waarbij je constant die enge crewleden probeert te ontwijken want geloof me, gepakt worden is echt niet de bedoeling. Serieus, wie heeft bedacht dat rennen en niet betrapt worden zo’n stressvolle combo kon zijn?
De controls? Simpeler dan het vinden van je sokken in de ochtend, maar met genoeg pit om je vingers te laten dansen op het toetsenbord of touchscreen. Je hebt je spring-, glij- en dash-bewegingen onder de knie nodig, want elk level gooit je sneller en slimmer obstakels voor de voeten. Ik probeerde het craften van die perfecte timing onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig was, maar hé, oefening baart kunst, toch?
Wat Impostor Run echt OP maakt, is die heerlijke strijd tussen snelheid en stealth. Soms moet je gas geven alsof je de laatste donut in de kantine wilt hebben, en soms juist sluipen als een ninja op slippers. De levels zijn een ingenieus web van smalle gangetjes en open ruimtes vol valstrikken en... ja, nieuwsgierige vijanden. Gelukkig zijn er ook geheime paden en shortcuts, dus als je even slim bent, voelt het alsof je een level skip-knop hebt ontdekt. Wie had dat gedacht?
En ja, die eerste keer dat je nét ontsnapt terwijl de boosdoeners in je nek hijgen? Pure adrenaline. Mijn toetsenbord voelde bijna alsof het uit het raam wilde toen ik op het laatste moment opzij sprong. Je krijgt hier dat ‘ik-ben-een-geniale-impostor’ gevoel, terwijl je eigenlijk gewoon probeert niet te floppen. Kortom: Impostor Run houdt je scherp, geeft je die goeie oude ‘net-niet’-momenten, en zorgt dat je telkens weer wil proberen want GG is pas als je echt ontsnapt.