Oké, stel je voor: je wordt wakker in het oude Egypte, en niet zomaar als toerist met zonnebril en gids, maar als Cleopatra zelf. Ja, die powervrouw die niet alleen de beste eyeliner ooit droeg, maar ook nog eens een heel koninkrijk moest runnen. Welkom bij Cleopatra, de browsergame waarin jij het heft in handen neemt en probeert een heel Ptolemaisch rijk op te bouwen zonder dat alles in chaos eindigt (of je hoofd rolt, want politiek was toen nogal... onvoorspelbaar).
Het eerste wat je leert: resource management is koning. Hout, steen, voedsel, goud het voelt soms alsof je de voorraadkast van een groot huishouden moet beheren, maar dan met piramides en slaven. Serieus, grondstoffen verzamelen is hier als het zoeken naar de afstandsbediening onder de kussens je denkt dat het makkelijk is, maar er zit altijd wel een onverwachte uitdaging tussen. En terwijl jij bezig bent met het bouwen van indrukwekkende monumenten (jawel, die iconische piramides), moet je ook nog zorgen dat je volk niet bij je op de stoep komt klagen over honger of slechte Wifi. Want geloof me, een ongelukkig volk is een ramp voor je imperium.
Het point-and-click besturingssysteem voelt eigenlijk best chill aan: niks ingewikkelds met duizend knoppen die je niet kan onthouden. Je klikt, plant, bouwt en beheert je stad alsof het een soort high-tech bordspel is, maar dan met iets meer drama en minder dobbelstenen. De game daagt je uit om strategisch te plannen wanneer investeer je in soldaten, wanneer in handelaren, en wie krijgt wat van die schaarse middelen? Het is een delicate dans die, als het niet lukt, je meteen een zware nerf geeft in populariteit (lees: opstand).
En dan die quests nee, niet zo’n saaie lijst met 'verzamel 10 appels', maar verhaallijnen die je onderdompelen in de politieke intriges van het oude Egypte. Je voelt gewoon de spanning als rivalen landen binnenvallen en je bondgenoten ineens hun zwaarden tegen je durven te richten. Mijn eerste gevecht tegen een invasie? Laten we zeggen dat mijn toetsenbord bijna uit het raam vloog toen ik op het laatste moment moest ontwijken. GG, Cleopatra, GG.
Dus, als je zin hebt om jezelf te verliezen in een mix van strategie, stadsbeheer en politieke drama en tegelijkertijd je innerlijke farao wil channelen dan is Cleopatra jouw nieuwe beste vriend. Wie had gedacht dat het besturen van een koninkrijk zo verslavend kon zijn? Oké, genoeg gepraat, tijd om die zandbak te domineren!