Oké, stel je voor: je zit lekker te chillen en ineens word je opgeslokt door een wereld vol stuiterende balletjes. Dat is Bouncing Balls 2 in een notendop. Het klinkt simpel schiet gekleurde ballen om andere ballen van dezelfde kleur te laten verdwijnen maar geloof me, dit is niet zomaar wat geknal. Het is als die ene keer dat je probeerde Jenga te spelen met je ogen dicht, maar dan met kleuren en véél meer druk om niet te falen.
Het gevechtssysteem hier draait om die ene perfecte schot. Je richt met je muis of touchscreen (super intuïtief, dus geen excuus voor misfires), klikt en BOEM: raak je de juiste kleur, dan vliegen ze allemaal vrolijk van het scherm af. Klinkt makkelijk, toch? Maar wacht maar tot je die lastige patronen tegenkomt waar je echt moet nadenken over je volgende move. Het is alsof je een schaakgrootmeester bent die ineens ballen moet wegpoetsen strategisch plannen is king.
Wat dit spel écht verslavend maakt, is het mechanisme van kleurmatchen en vooruitdenken. Elke level gooit nieuwe combinaties en soms zelfs obstakels op je af. Serieus, ik probeerde het craften onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is, maar hier moet je snel de juiste ballen kiezen om te voorkomen dat die kleurrijke chaos je scherm ondersteboven gooit. En geloof me, als die ballen de bodem raken, is het game over geen respawn, helaas.
Je scoort punten met elke slimme knal en als je echt een pro wil zijn, probeer je de levels binnen een bepaald aantal zetten uit te spelen. Wie had dat gedacht? Een schietspel dat je ook nog eens cerebrale uitdagingen geeft. Dus, als je even wilt ontsnappen aan die eindeloze scrollsessies op sociale media, pak dan deze game erbij. Eerste keer dat ik bijna m’n toetsenbord wilde smijten omdat ik nét die ene bal miste? Check. Maar toch bleef ik terugkomen voor meer GG, Bouncing Balls 2, je bent OP in simpele verslavingsfactoren!