Oké, stel je voor: je rent door de straten van Barcelona, maar dan wel op de metrorails, terwijl een chagrijnige conducteur en zijn hyperactieve hond je op de hielen zitten. Dat is Subway Surfers Barcelona in een notendop. Je speelt hier als een van die rebels met spuitbussen, die alles wat ze tegenkomen volkladden met graffiti en geloof me, dat is niet iets waar de metrobazen blij mee zijn. Dus ren je weg, zigzaggend tussen treinen en obstakels door, alsof je leven ervan afhangt (en dat gevoel heb je soms ook).
Het gevechtssysteem is simpel maar oh zo verslavend: je vecht niet met wapens, maar met je reactietijd. Swipe omhoog om over die trein te springen (serieus, mis die sprong en je bent toast), swipe omlaag om onder die rare constructie door te rollen alsof je een ninja bent, en swipe links of rechts om van spoor te wisselen. Dat lijkt makkelijk, maar probeer dat eens wanneer je 100 km/u gaat en je ineens een wagon vol fietsen tegenkomt. Timing en precisie zijn hier koning je voelt je soms alsof je in een choreo van een hiphopgroep bent beland.
En dan die power-ups... oh boy. Er is de jetpack waarmee je letterlijk de lucht in schiet en alles onder je laat alsof je Godzilla bent (alleen dan vriendelijker). Of de magneet die die glinsterende muntjes aantrekt alsof je een soort muntjes-Magneto bent. Die dingen zijn game-changers die je run van ‘net niet’ naar ‘episch’ kunnen katapulteren. Probeer ze slim te gebruiken, anders zit je straks vast met een berg coins en een lege jetpack been there, done that.
Het is niet alleen maar blind rennen trouwens. De missies en dagelijkse uitdagingen zorgen ervoor dat je telkens weer terug wilt komen. Net wanneer je denkt “Oké, ik heb dit gezien”, krijg je een missie als “Ren 500 meter zonder te botsen” of “Pak 100 munten met magnetische aantrekkingskracht aan”. Dit voegt een laagje strategie toe ja, je bent een ontsnapper, maar eentje met een plan en een missie, geen blinde kip.
Dus, als je ooit hebt gedacht dat eindeloze runners saai zijn, dan heeft Subway Surfers Barcelona je hopelijk het tegendeel bewezen. Het is makkelijk om in te springen (zelfs met één hand, ideaal voor treinritten), maar lastig om te perfectioneren. En serieus, die kleurrijke backdrop van Barcelona maakt het rennen zelf al een feestje. Klaar voor een sprintje langs de Sagrada Familia? GG en veel succes met die achtervolging!